Kiedy misja DART NASA rozbiła się w asteroid Dimorphos, w pierwszym etapie uderzenia spowodowało uderzenie paneli słonecznych statku kosmicznego i sproszkował dwa duże głazy na celu, z których resztki wyrastały w dwóch kierunkach. Wyrzucenie to spowodowało wystarczającą pęd, aby dać Dimorphos dodatkowe kopnięcie na bezpośrednie skutki wpływu kinetycznego, zgodnie z nową analizą zderzenia.
STRZAŁKApodwójne Asteroida Test przekierowania, uderzył w asteroida o szerokości 558 stóp (170 metrów) Dimorphos 26 września 2022 r. Siła uderzenia Skrócona orbita Dimorphos wokół jego większego asteroida Towarzysz, Didymos, o około 32 minuty. Celem misji było pokazanie, że możemy odchylić niebezpieczne asteroidy, jeśli kiedykolwiek znajdują się na kursie kolizyjnym Ziemia.
Wydaje się jednak teraz, że w odchyleniu asteroid wiąże się więcej subtelności niż prosta siła brutalna.
Przed uderzeniem, zbudowany włoski Cubesat zwany Licenakubektóry był piggybackiem na Dart, oderwał się i zrobił zdjęcia bezpośrednim następstw. Oprócz ogólnych chmur pyłu, Liciacube widział dwa klastry głazów, o wielkości od 1,3 do 23,6 stóp (40 centymetrów do 7,2 metra), przyspieszając od punktu uderzenia. Późniejsze obserwacje przez Hubble Space Telescope potwierdził obecność tych głazów.
„Widzieliśmy, że głazy nie były losowo rozproszone w kosmosie”, powiedział Tony Farnham, astronom z University of Maryland i główny autor New Research oświadczenie. „Zamiast tego zostały skupione w dwóch dość odrębnych grupach, z brakiem materiału gdzie indziej, co oznacza, że działa tutaj coś nieznanego”.
Ponadto te dwa klastry głazów przekazały więcej niż trzykrotnie pędu nadawane przez statek kosmiczny.
„Udało nam się odwrócić asteroid, przesuwając ją od orbity” – powiedział Farnham. „Nasze badania pokazują, że chociaż bezpośredni wpływ statku kosmicznego DART spowodował tę zmianę, wyrzuceni Boulders dało dodatkowe kopnięcie, które było prawie tak duże. Ten dodatkowy czynnik zmienia fizykę, którą musimy wziąć pod uwagę przy planowaniu tego rodzaju misji”.
Dwadzieścia lat temu, kiedy celowo wysłano statek kosmiczny NASA kometa 9p/Tempel, uderzył w stosunkowo gładką powierzchnię, która znalazła odbicie w gładkim i ciągłym arkuszu wyrzucającym, a nie odmienne grupy dużych kawałków szczątków.
Dimorphos, w przeciwieństwie do 9p/tempel, ma szorstką powierzchnię, która jest zaśmiecona dużymi głazami.
Z tego powodu Jessica Sunshine, która jest profesorem astronomii i geologii na University of Maryland i która pracowała zarówno nad głębokim wpływem, jak i misjami DART, myśli, że wie, co się stało, gdy Dart uderzył Dimorphos.
„Panele słoneczne Darta prawdopodobnie uderzyły w dwa duże głazy, zwane Atabaque i Bodhran, na asteroidzie [in the moment before the main body of the spacecraft hit]- powiedział Sunshine. „Dowody sugerują, że Klaster Południowy [of escaping rocks] prawdopodobnie składa się z fragmentów Atabaque, 3,3-metrowego radia [10.8 meters] otoczak.”
Ten południowy klaster zawiera 70% wyrzuconych głazów i poruszał się z dużymi prędkością do 32 mil na sekundę (52 metry na sekundę) pod płytkim kątem na powierzchni. Wyrzucenie samego klastra południowego mogło być wystarczające, aby do pewnego stopnia przechylić płaszczyznę orbitalną Dimorphosa wokół Didymos.
Porównując głęboki wpływ z DART, wydaje się oczywiste, że obiekty o różnych właściwościach mogą reagować inaczej na wpływ. Różnice te pojawią się w grze, jeśli będziemy musieli odchylić niebezpieczną asteroid lub kometę w rzeczywistości, ponieważ błąd wywołany przez nie rozumienie wpływu powierzchni na sposób wyrzucania zanieczyszczeń może oznaczać katastrofę.
„Jeśli asteroida upadła do nas i wiedzieliśmy, że musimy ją przenieść określoną ilość, aby zapobiec uderzeniu Ziemi, wszystkie te subtelności stają się bardzo, bardzo ważne”, powiedział Sunshine. „Możesz myśleć o tym jak o kosmicznej grze w basenie. Możemy przegapić kieszeń, jeśli nie weźmiemy pod uwagę wszystkich zmiennych”.
Aby dowiedzieć się więcej i potwierdzić te zmiany przewidywane przez wyrzucenie głazów, Europejskiej Agencji Kosmicznej Hera Misja będzie kontynuować Dart, gdy dotrze do systemu Didymos – Dimorphos w 2026 r. Jednak będzie musiała zwrócić się do głazów i innych zanieczyszczeń wytwarzanych przez uderzenie DART, które mogłyby zapewnić własne zagrożenie dla statku kosmicznego.
Nowe wyniki zostały opublikowane 7 lipca w Planetary Science Journal.
