Naukowcy z NASA odkryli, że przedziały komórkowe zwane pęcherzykami, musiały tworzyć prekursory żywych komórek, mogą tworzyć się w jeziorach Tytana, największego księżyca Saturna.
Te jeziora i tytanMorza są wypełnione ciekłymi węglowodorami, takimi jak etan i metan, a nie wodą. I choć wiemy Woda jest kluczowym składnikiem życia Na Ziemi astrobiolodzy teoretyzowali, że ciekłe węglowodory Tytana mogą pozwolić na cząsteczki potrzebne do życia, niezależnie od tego, czy życie jest podobne do tego, co widzimy na Ziemi, czy bardzo inna forma życia.
To nowe badania sugerują, że pęcherzyki mogą tworzyć Titan na podstawie tego, co wiemy o tym Atmosfera i chemia. Tworzenie takich przedziałów jest kluczowym krokiem na drodze do rozwoju „protokell”.
„Istnienie jakichkolwiek pęcherzyków na tytanie wykazywałoby wzrost kolejności i złożoności, które są warunkami niezbędnymi do pochodzenia życia”, Conor Nixon z Goddard Space Flight Center NASA powiedział w oświadczeniu.
„Jesteśmy podekscytowani tymi nowymi pomysłami, ponieważ mogą otworzyć nowe kierunki w badaniach Titan i mogą zmienić sposób, w jaki my Wyszukaj życie na tytanie w przyszłości.”
Ścieżka do życia zaczyna się od kieszeni
Proces tworzenia pęcherzyków rozpoczyna się od cząsteczek zwanych amfifilesami, podwójnym cząsteczkami z końcami kochającymi wodę (hydrofilowymi), jak i odpornymi na wodę (hydrofobową). W pewnych warunkach cząsteczki te mogą samoorganizować się w celu tworzenia pęcherzyków.
Na Ziemi, gdy amfiphile spotykają się z wodą, grupują się razem, tworząc kule podobne do bąbelków mydlanych z kochającym wodą końcem skierowanym na zewnątrz, chroniąc hydrofobowy koniec.
Jeśli dwie warstwy amfifili są razem, mogą utworzyć dwuwarstwową „kulę” z skorupą wody w kanapkowej między dwiema warstwami cząsteczek. Struktura, która przypomina żywą komórkę.
Proces ten byłby zupełnie inny w tytanie ze względu na jego środowisko, który jest radykalnie inny niż Ziemi.
Titan to nie tylko największy księżyc w Układzie Słonecznym; To także księżyc z najgrenniejszymi atmosfera. Wynika to przede wszystkim z powodu chłodnej temperatury Tytana i odległości od słońca, co zapobiega rozebraniu jego atmosfery Wiatr słoneczny.
W latach 2004–2017, Cassini statek kosmiczny był w stanie wpatrywać się w tę istotną atmosferę, aby odkryć, w jaki sposób meteorologiczny cykl Tytana wpłynął na jego powierzchnię.
Chociaż większość atmosfery Tytana składa się z azotu, jego chmury składają się z metanu, który kroczy kanały powierzchniowe i rzeczne, gdy spada jako deszcz i wypełnia jeziora i morza. Po wystawieniu na światło słoneczne metan odparowuje i ponownie wznosi się do atmosfery, regenerując Chmury Tytana.
Aktywność metanu poprzez atmosferę Tytana pozwala na nastawienie złożonej chemii, szczególnie gdy światło słoneczne dzieli cząsteczki metanu, tworząc fragmenty, które rekombinują jako złożone cząsteczki organiczne.
Zespół ten teoretyzuje, że pęcherzyki mogą tworzyć się na tytanie, gdy kropelki szaleństwa morskiego są wrzucane do atmosfery przez metanowe krople deszczu lądujące na powierzchni jezior i morza.
Jeśli powierzchnie morza Tytana są pokryte warstwami amfifipsów, kropelki morskie również będą. Oznacza to, że gdy uruchomione kropelki wracają do morza metanu, spotykają się z warstwą morską amfifilową i tworzą pęcherzyk dwuwarstwowy, otaczając oryginalną kroplę.
Z czasem pęcherzyki te mogą być rozproszone przez jeziora i morza, oddziałując i potencjalnie prowadząc do tworzenia protokomórków.
Odkrycie z pewnością wygeneruje emocje dla nadchodzącego NASA Misja Dragonflyktóry wyruszył na Titan w 2028 r., Przybywając w 2034 r., Rotocopter z napędem jądrowym ma na celu zbadanie chemii prebiotycznej i zamieszkania na Księżycu Saturnian.
Zrozumienie tego procesu, jakie ma miejsce na Tytanie, jeśli się zdarza, może rzucić światło na tajemnicę, w jaki sposób życie pojawiło się na Ziemi.
Badania zespołu zostały opublikowane 10 lipca w czasopiśmie International Journal of Astrobiology.
