Kiedy w niedzielę na plaży Bondi w Sydney zaczęły latać kule, nieznajomi Wayne i Jessica znaleźli się w tym samym koszmarnym scenariuszu. Nie mogli znaleźć swoich trzylatków.

W chaosie, osobno, desperacko skanowali zieleń. Ludzie, którzy zebrali się, aby świętować pierwszy dzień Chanuki, krzyczeli i uchylali się. Inni biegali. Niektórym nie udało się dotrzeć daleko.

Kilkanaście minut, które potem nastąpiły, było najdłuższymi w ich życiu.

Ciało Wayne’a pełniło rolę ludzkiej tarczy dla jego najstarszej córki, ale jego myśli były gdzie indziej: przy zaginionej córce Gigi.

„Musieliśmy cały czas czekać, aż ucichną strzały. Wydawało się, że to wieczność” – mówi BBC.

Bez jego wiedzy wzrok Jessiki utkwił w małej dziewczynce w tęczowej spódnicy, zdezorientowanej, przestraszonej i samotnej – wołającej mamę i tatusia.

W tym momencie ciężarna matka nie mogła chronić własnego dziecka, więc chroniła to, zdecydowała. Dusiła ciało Gigi swoim własnym i powtarzała w kółko „Mam cię”. Poczuli moment, w którym zastrzelono kobietę znajdującą się około metra dalej.

Zanim w końcu zapadła cisza, Wayne był prawie przekonany, że Gigi nie żyje.

„Szukałem wśród krwi i ciał” – mówi z coraz większym wzruszeniem.

„To, co widziałem, żaden człowiek nie powinien tego widzieć”.

W końcu dostrzegł znajomą kolorową spódnicę i znalazł swoją córkę, poplamioną na czerwono – ale OK, wciąż otuloną Jessicą. Jej syn również wkrótce zostanie odnaleziony, cały i zdrowy.

„Powiedziała, że ​​jest tylko matką i kieruje się instynktem macierzyńskim” – mówi Wayne.

“[But] ona jest superbohaterką. Będziemy jej dłużni do końca życia.”

To jeden z niesamowitych opisów bezinteresowności i odwagi, jaki wyłonił się z jednego z najciemniejszych dni Australii.

Uznany przez policję za atak terrorystyczny, jest to najbardziej śmiercionośny w historii Australii. Dziesiątki osób zostało rannych, a 15 osób – w tym 10-letnia dziewczynka – zostało zabitych przez dwóch uzbrojonych mężczyzn, którzy według policji inspirowali się ugrupowaniem dżihadystycznym Państwo Islamskie (IS).

Bez wątpienia więcej osób ucierpiałoby, gdyby nie Ahmed al Ahmed.

Właściciel sklepu o syryjsko-australijskim pochodzeniu, pił kawę w pobliżu, gdy zaczęła się strzelanina. Jego ojciec powiedział BBC Arabic, że Ahmed „widział ofiary, krew, kobiety i dzieci leżące na ulicy, a potem zareagował”.

Nagranie przedstawiające moment, w którym wyskoczył zza samochodu i wyrwał broń jednemu z napastników, natychmiast trafiło do Internetu. Został postrzelony wiele razy i może stracić rękę.

Na nagraniu widać także innego mężczyznę, Reuvena Morrisona, który rzuca przedmiotami w tego samego napastnika chwilę po rozbrojeniu go przez Ahmeda.

Na nagraniu Sheina Gutnik z łatwością rozpoznała swojego tatę.

„On nie należy do osób, które się kładą. Należy do osób, które uciekają w stronę niebezpieczeństwa” – powiedziała Gutnick, partnerowi BBC, CBS News.

Powiedziała, że ​​podskoczył w chwili, gdy zaczęła się strzelanina, i rzucał cegłami w jednego z bandytów, zanim został śmiertelnie postrzelony.

„Poległ walcząc, chroniąc ludzi, których kochał najbardziej”.

Dwie pierwsze ofiary napaści, Borys i Sofia Gurman, również zostały uchwycone na nagraniu z kamery samochodowej, gdy zmagały się z jednym z mężczyzn o broń. Kiedy im się udało, wyjął kolejną broń z samochodu, z którego właśnie wysiadł, i ich zabił.

„Chociaż nic nie jest w stanie złagodzić bólu po stracie Borysa i Sofii, czujemy przemożne poczucie dumy z ich odwagi i bezinteresowności” – stwierdziła rodzina pary w oświadczeniu.

„To oddaje, kim byli Borys i Sofia – ludźmi, którzy instynktownie i bezinteresownie próbowali pomagać innym”.

Lista jest długa.

Chaya, mająca zaledwie 14 lat, została postrzelona w nogę, gdy osłaniała dwójkę małych dzieci przed ostrzałem.

Jack Hibbert – policjant pracujący od zaledwie czterech miesięcy – został uderzony w głowę i ramię, ale nadal pomagał uczestnikom festiwalu, dopóki fizycznie nie był w stanie tego zrobić – twierdzi jego rodzina. 22-latek przeżyje, ale obrażenia zmienią jego życie.

Ratownik Jackson Doolan został sfotografowany, jak podczas ataku biegał sprintem z sąsiedniej plaży, uzbrojony w niezbędne środki medyczne. Nawet nie zatrzymał się, żeby założyć buty.

Inni w Bondi pobiegli z plaży w ogień, a ich czerwono-żółte deski ratunkowe pracowały po godzinach jako nosze. Jeden z ratowników zanurkował nawet z powrotem do wody, aby uratować pływaków, którzy wpadli w panikę po strzelaninie.

Student Levi Xu (31 l.) powiedział BBC, że nie może wołać o pomoc, ponieważ nie chciał zwracać na siebie uwagi ani ryzykować, że potencjalny wybawiciel stanie się celem.

Jednak ratownik Rory Davey zobaczył, jak on i jego przyjaciel walczą, i wyciągnął ich z powrotem na brzeg.

„Wstaliśmy i chcieliśmy mu podziękować, ale on już wrócił do morza, aby ratować innych ludzi” – mówi Xu.

Tysiące Australijczyków przybyło, aby oddać krew, co przyćmiło poprzedni rekord.

Władze twierdzą, że wielu ratowników po służbie przybyło w niedzielę do Bondi z odległości nawet dwóch godzin drogi – po prostu dlatego, że wiedzieli, że jest taka potrzeba.

Pracownicy służby zdrowia rzucili się do szpitali, gdy usłyszeli o ataku, niezależnie od tego, czy byli na zmianie, czy nie, stawiając czoła niewypowiedzianej traumie, aby ratować życie.

„Zwykle w niedzielny wieczór dostępny jest personel do prowadzenia jednej sali operacyjnej [at St Vincent’s Hospital]. Jednocześnie było ich osiem” – powiedział premier Anthony Albanese.

Premier stanu Chris Minns również od razu pochwalił bohaterstwo zwykłych, codziennych Australijczyków.

„To okropny, bezmyślny akt niszczycielskiej przemocy. Ale w Australii wciąż są niesamowici ludzie, którzy wczoraj wieczorem pokazali swoje prawdziwe oblicze” – powiedział dzień po ataku.

Wayne mówi, że drży na myśl, co by się stało, gdyby nie ludzie tacy jak Jessica i Ahmed.

Kiedy rozmawia z BBC, właśnie uczestniczył w pogrzebie najmłodszej ofiary zamachowca, 10-letniej Matyldy.

„Siedziałam na tym pogrzebie i po prostu myślałam, a łzy płynęły mi z oczu… Mogłam być z przodu… To mogła być moja mała dziewczynka”.

„Bez odwagi można było dokonać o wiele więcej zniszczeń [these] ludzie… Właśnie przychodzi ktoś, kto mógłby biegać. Ktoś, kto mógłby się martwić o własne dziecko, opiekuje się innym dzieckiem.

„Tego świat potrzebuje więcej”.

Dodatkowe raporty Fana Wanga.