Miłosierdzie od dawna jest znakiem rozpoznawczym sprawiedliwego systemu prawnego. Sędziowie często mają znaczną swobodę w ustalaniu kary za przestępstwo (z wyjątkiem przypadków takich jak obowiązkowe minimum lub przepisy „trzyosobowe”) z tego powodu. Okoliczności łagodzące mogą powodować niższą karę dla niektórych przestępców niż inni, którzy popełniają pewne przestępstwa i tak dalej.
Jednak niektórzy twierdzą, że miłosierdzie jest słabością. Nie chcą miłosierdzia, przynajmniej dla niektórych przestępstw. Na przykład tak zwani politycy „Tward on Crime”. Lista przestępstw, w których miłosierdzie jest słabością, jest długa i zmienna: nielegalna imigracja, pedofilia, morderstwo, gwałt, zdrada, handel narkotykami, prostytucja itp. Pomysł polega na tym, że jeśli znacznie zwiększysz karę (aż do kary śmierci), uzyskasz mniejszą przestępczość. Empiryczne dowody odstraszania są mieszane i prawdopodobnie nie zostaną rozwiązane w najbliższym czasie.
Ale chociaż całkowitą efekty są ważne, co z mieszanką przestępstw? Czy ustawodawstwo o trudnej sytuacji może stworzyć mieszankę w kierunku bardziej brutalnego przestępczości, nawet jeśli spadnie całkowity wskaźnik przestępczości? Ekonomiczny sposób myślenia daje nam powód do myślenia.
Załóżmy, że przestępca jest ekonomicznie racjonalny. Oznacza to, że przestępca przeprowadzi przestępstwo tylko wtedy, gdy marginalna korzyść z przestępstwa przekroczy koszt krańcowy w ich oszacowaniu. Koszt krańcowy przestępstwa będzie następnie oczekiwaną karą, a krańcową korzyścią jest wszelkie korzyści, jakie przynosi przestępca, popełniając przestępstwo. Oczekiwaną karą jest prawdopodobieństwo złapania kary, jeśli zostanie złapana. Z tego założenia widzimy, że trudna postawa może powstrzymać drobne przestępstwa. Na przykład, jeśli kara za kradzież 100 USD to grzywna w wysokości 10 000 USD, nawet 1,1% szansa na złapanie spowodowałaby racjonalny przestępca: korzyść marginalna = 100 USD. Koszt krańcowy = 0,011*10 000 USD = 110 USD. 110 USD przekracza 100 USD, więc racjonalny przestępca nie popełniłby przestępstwa. Przy 1%przestępca jest obojętny między popełnieniem przestępstwa, a nie.
Jeśli przestępca działa i zostaje złapany, stają przed wyborem: poddać się i zapłacić grzywnę lub opieraj się i uzyskać cięższe wyrok. W przypadku racjonalnego przestępcy względny koszt poddania się jest niższy niż koszt aresztowania. W ten sposób poddanie się.
Ale zmieńmy scenariusz i miejmy wyjątkowo trudną politykę. Powiedzmy, że ustawodawca, w celu zwalczania przestępczości, rozkaz, aby wszystkie przestępstwa podlegają śmierci. Można by pomyśleć, że taka polityka powstrzymałaby przestępstwo. W końcu koszt krańcowy dramatycznie wzrósł. Ale niekoniecznie się kłócę; Zmieni to mieszankę przestępczości w kierunku przestępstwa z użyciem przemocy, ponieważ zmniejsza Koszt przestępstwa z użyciem przemocy w stosunku do kosztów mniejszych przestępstw.
Spójrzmy jeszcze raz na przestępcę, który zamierza ukraść 100 USD. Próbuje popełnić napad, ale zostaje złapany przez policjanta. Przestępca stoi teraz w obliczu wyboru: może oprzeć się aresztowaniu (powiedzmy, zastrzeląc funkcjonariusza policji) lub może poddać się aresztowaniu. Jeśli opiera się, powiedzmy, że istnieje 10% szansa, że z powodzeniem ucieka. Zgodnie z polityką twardej przestępczości obecnie obowiązującej w tej hipotetycznej hipotetycznej jest to, że rabuś jest odporny na aresztowanie. Zobaczmy, dlaczego:
Opcja 1: Prześlij do aresztowania
Korzyści marginalne: Brak
Koszt krańcowy: 100% szans na śmierć
Wynik: 100% szans na śmierć
Opcja 2: Opieraj się aresztowaniu
Korzyść marginalna: 10% szans na ucieczkę
Koszt krańcowy: Brak
Wynik: 90% szans na śmierć
Opcja 2 jest lepszą opcją dla naszego przestępcy. W pierwszej opcji umrze. Bez ifs, is lub ale. W drugiej opcji ma przynajmniej pewną szansę na przetrwanie. Koszt oporu w stosunku do poddania się spadł w porównaniu z polityką przedporodową na przestępstwo. Nie ma krańcowych kosztów dla przestępcy, ponieważ stoi on w obliczu pewnej śmierci, jeśli się poddał. Tak więc paradoksalnie polityka trudnej do przestępstwa może zachęcić do przemocy, zmniejszając jego względne koszty.
Tak więc z ekonomicznego punktu widzenia ma być uzasadnione dla miłosierdzia. Miłosierdzie obniża koszty poddania się w stosunku do oporu, zachęcając więcej przestępców do pokojowego poddania się. I odwrotnie, reżim polityki na temat twardego przestępstwa zwiększa koszty poddania się w stosunku do oporu. Ci biedni ludzie, którzy zostali wykryci i złapani, są skazani; Walka z wyjściem jest teraz tańszą opcją.
Polityka trudna do przestępstwa może zmniejszyć całkowitą liczbę popełnionych przestępstw. Na marginesie popełnienie drobnych przestępstw jest tańsze w porównaniu z żadnymi przestępstwami. Ale po popełnieniu przestępstwa zmienia się rachunek różniczkowy, aby zachęcić do bardziej gwałtownego zachowania. Miłosierna polityka może spowodować w sumie więcej przestępstw, ale mieszanka byłaby mniej gwałtowna, ponieważ opcje oporu lub popełnienia większych przestępstw z użyciem przemocy są droższe. Z ekonomicznego punktu widzenia miłosierdzie jest dobrą rzeczą. Zatem pozostaje nam pytanie: czy lepiej mieć (stosunkowo) niewielką liczbę przestępstw z użyciem przemocy lub (stosunkowo) dużą liczbę drobnych przestępstw?
PS, istnieje japońskie anime, które zajmuje się tymi problemami Psycho-Pass. Podstawowym spiskiem jest to, że system rządowy ocenia „współczynniki przestępstwa”, lub jak prawdopodobne jest, że popełniają przestępstwa. Są aresztowani lub jeśli ich współczynnik przestępstwa jest wystarczająco wysoki, wykonany nawet bez popełnienia przestępstwa i bez procesu. W pierwszym odcinku człowiek bez rejestrów karnych jest zdeterminowany, aby mieć wysoki współczynnik przestępstwa, więc jego aresztowanie jest zamówione. Mężczyzna zdaje sobie z tego sprawę i decyduje się porwać i próbować zgwałcić kobietę, ponieważ idzie do więzienia. W tym przypadku system zaprojektowany w celu zmniejszenia przestępczości ostatecznie go zwiększył.
