Kto naprawdę płaci taryfę?

Główny argument Lynn opiera się na zasadniczym pomieszaniu tego, co ekonomiści nazywają „skutkiem prawnym” i „skutkiem ekonomicznym” podatku. Z prawnego punktu widzenia, ponieważ cła są podatkiem importowym, muszą to robić importerzy amerykańscy wypisz czek do Służby Celnej i Ochrony Granic. Ale to nie mówi nic o tym, kto faktycznie płaci taryfę.

Na przykład, kiedy wzrosną podatki od nieruchomości właścicieli, kto płaci? Wynajmujący oczywiście wypisze czek rzeczoznawcy okręgowemu, ale jeśli Lynn nie uzna, że ​​wynajmujący prowadzą organizacje charytatywne, koszty te zostaną przeniesione na najemców w postaci wyższego czynszu, rzadszych konserwacji lub mniejszej liczby świadczeń (na przykład mediów lub dostępu do wyznaczonego parkingu). Koszty prawne spadają na wynajmującego, ale koszty ekonomiczne spadają nieproporcjonalnie na najemców, tj. młodych Amerykanów i tak już nękanych wysokimi kosztami mieszkań.

Taryfy działają w ten sam sposób. Amerykański Urząd Celny i Ochrony Granic wystawia rachunki bezpośrednio amerykańskiemu importerowi, co stanowi podstawę prawną taryfy. Jednak ciężar ekonomiczny rozkłada się pomiędzy amerykańskich konsumentów, amerykańskich importerów i zagranicznych eksporterów, w zależności od specyfiki poszczególnych rynków.