SSP zmniejszają ekstrawazję komórek odpornościowych w kierunku łuszczycowej skóry skóry myszy.
Przywracanie obwodowej tolerancji immunologicznej i zapobieganie niszczycielskim reakcjom autoimmunologicznym są kluczowymi funkcjami układu odpornościowego, a komórki dendrytyczne (DCS) odgrywają kluczową rolę. DCS nie tylko inicjuje odpowiedzi immunologiczne przeciwko patogenom, ale także podtrzymują tolerancję immunologiczną wobec samooceny. Trwałość nierównowagi w obwodowej tolerancji odpornościowej jest powiązana z początkiem chorób autoimmunologicznych. W związku z tym reaktywowanie własnych mechanizmów organizmu w celu przywrócenia zaburzonej równowagi immunologicznej wydaje się być idealnym podejściem do zapobiegania rozwojowi chorób autoimmunologicznych.
Naukowcy z Westfaelische Wilhelms-University of Muenster poczynili znaczące postępy w zrozumieniu naturalnej regulacji obwodowej tolerancji odpornościowej przez śledzionę. Ich odkrycia wskazują, że podzbiór małych peptydów śledziony (SSP) wpływa na różnicowanie komórek dendrytycznych poprzez modulowanie zewnątrzkomórkowej syntezy ATP. To przełomowe badania, prowadzone przez dr Viktora Wixlera we współpracy z dr Rafaelem Dantasem, Dr.georg Varga, dr Yvonne Boergeling i profesorem Stephanem Ludwigiem, zostały opublikowane w czasopiśmie Biomolecules.
Badania zespołu pokazują znaczący potencjał SSP do przywrócenia obwodowej tolerancji immunologicznej, co jest kluczowym aspektem zarządzania chorobami autoimmunologicznymi. Według dr Wixlera „nasze poprzednie badania wykazały, że małe peptydy śledziony mogą skutecznie zapobiec postępowi rozwijającego się lub ustalonego łuszczycowego zapalenia stawów, nawet w trwałym obecności wysokiego poziomu prozapalnej cytokiny TNFα. Ponadto nasze badania wykazały, że DC, które mają kluczowe znaczenie w utrzymywaniu równowagi immunologicznej, wpływają przede wszystkim SSP i przekształcane w komórki tolerogenne, wspierając rozwój immunosupresyjnych komórek Treg. ”
W ostatnich badaniach naukowcy zidentyfikowali grymozyny jako główne składniki SSP, z tymozyną beta 4 (Tβ4) stawał się najbardziej rozpowszechnionym peptydem. Co ciekawe, rekombinowana tymozyna była mniej skuteczna w hamowaniu zapalenia stawów w porównaniu z naturalną mieszanką SSP. Zespół postawił hipotezę, że SSP regulują profile pozakomórkowego ATP (EXATP). Dochodzenie w czasie rzeczywistym wykazało, że toleranowa stymulacja SSP doprowadziła do solidnej syntezy Exatp de novo, a następnie znacznej degradacji, podczas gdy stymulacja immunogenna spowodowała mniej wyraźne wzrosty i degradację Exatp.
Stwierdzono, że ta modulacja profili Exatp ma kluczowe znaczenie dla określania losu DCS w stosunku do stanu zapalnego lub toleczowego. Istotność w tym kontekście jest produkt degradacji ATP adenozyna, uznana za kluczowy bodziec toleranowy. Zgodnie z tym, a in vivo przeciwzapalne wpływu SSP, badania zespołu wykazały, że na tolerogenne właściwości SSP wpływają przede wszystkim receptory adenozynowe. Dodatkowo wykazano, że podawanie SSP in vivo tłumi zapalenie łuszczycy skóry, co dodatkowo podkreśla ich potencjał terapeutyczny. Dr Wixler podkreślił: „Aktywacja receptorów adenozynowych znacząco wpływa na transkrypcję genów i reguluje różne procesy komórkowe, w tym napięcie naczyniowe, uszkodzenie i naprawa tkanki, a także reakcje neuroinęczowe i zapalenie”.
Podsumowując, badania dr Wixlera i współpracowników podkreślają znaczenie SSP jako naturalnych regulatorów obwodowej tolerancji immunologicznej. Ich odkrycia oferują niezbędny wgląd w to, w jaki sposób SSP kształtują różnicowanie komórek dendrytycznych poprzez modulację zewnątrzkomórkowej syntezy ATP, torując drogę do nowych strategii terapeutycznych w leczeniu chorób autoimmunologicznych.
Referencje dziennika
Wixler, V.; Leite Dantas, R.; Varga, G.; Boergeling, Y.; Ludwig, S. Małe peptydy śledziony (SSP) kształtują różnicowanie komórek dendrytycznych poprzez modulację zewnątrzkomórkowego profilu syntezy ATP. Biomolecules 2024, 14, 469. DOI: https://doi.org/10.3390/biom14040469
O autorze
Dr Viktor Wixler dążył do biologii i uzyskał doktorat w Novososibirsk w Rosji. Jego kariera zabrała go do różnych instytucji naukowych na całym świecie, od znanych laboratoriów po mniej znane w Azji, Ameryce i Europie. Podczas swojej akademickiej podróży jego główny cel obracał się wokół immunologii nowotworów, chorób autoimmunologicznych i biologii komórek molekularnych. Przez ostatnie dwie dekady pełnił funkcję profesora nadzwyczajnego na University of Münster w Niemczech. Od czasu oficjalnego przejścia na emeryturę cztery lata temu rozpali swoją pasję do praktycznej pracy w laboratorium, spędzając dni na ławce i pipetowaniu, często pracując niezależnie. To odkryte stare zaangażowanie było również katalizatorem stworzenia tego artykułu.
