Według nowych badań ludzie, którzy przyjmują popularne leki na cukrzycę o nazwie Semaglutyde, sprzedawane pod markami, takimi jak Ozempic, Wegovy i Rybelsus. Semaglutyd jest często stosowany w celu radzenia sobie z poziomem cukru we krwi i wspierania utraty wagi. Jednak lekarze zainteresowali się po tym, jak raporty powiązały je z rzadkim stanem oka, który powoduje nagłą i trwałą utratę wzroku z powodu uszkodzenia nerwu wzrokowego, który jest kablem, który wysyła informacje wizualne z oka do mózgu.
Grupa naukowców pod przewodnictwem profesora Antona Pottegårda z University of Southern Denmark i Norwegian Institute of Public Health zbadała ten możliwy związek. Ich badania, opublikowane w Journal of Diabetes, otyłość i metabolizm, przeanalizowały krajowe dokumenty zdrowotne z Danii i Norwegii. Badali ludzi, którzy zaczęli stosować semaglutyd i porównali je z innymi przyjmującymi inny rodzaj leku cukrzycy, który pomaga usunąć cukier z ciała przez mocz.
Osoby, które wzięły semaglutyd, okazały się prawie trzy razy bardziej narażone na rozwój tego poważnego problemu nerwu wzrokowego w porównaniu z osobami na innych lekach. Mimo to faktyczna liczba przypadków była bardzo niska. Oznacza to, że chociaż stan jest poważny, zdarza się rzadko, a ogólne ryzyko dla dowolnej osoby pozostaje niskie.
Wyniki były podobne w obu krajach i niewiele się zmieniły, gdy są testowane na różne sposoby. „Nasze badanie potwierdza, że stosowanie semaglutydu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem nieterertycznej przedniej neuropatii niedokrwiennej neuropatii wzrokowej, rodzajem utraty wzroku nie spowodowanego stanem zapalnym, ale przez zmniejszony przepływ krwi do nerwu oczu, ale także że nadmierne ryzyko bezwzględne jest niskie”, powiedział profesor Pottegård. Zauważył również, że ryzyko było wyższe wśród osób, które pozostały w tym samym leczeniu bez przejścia na inny lek.
Niektóre badania dotyczyły również osób, które używali semaglutydu do utraty wagi zamiast cukrzycy. Chociaż w tej grupie znaleziono kilka przypadków utraty wzroku, nie było wystarczających, aby wyciągnąć jasne wnioski. „Chociaż nasze ustalenia nie wykluczają możliwości zwiększonego ryzyka nieokarmiowej przedniej neuropatii niedokrwiennej wzrokowej podczas stosowania semaglutydu dla otyłości, niska liczba obserwowanych zdarzeń sugeruje, że wszelkie potencjalne ryzyko jest prawdopodobne, że istnieje ograniczona wielkość bezwzględna”, dodał profesor Pottegård.
Zespół profesora Pottegårda wykorzystał wiarygodne dane krajowe i staranne badanie, które jest planem przeprowadzenia badań, aby upewnić się, że porównania były uczciwe. Sprawdzili hospital i receptę na receptę, aby zawierały tylko odpowiednie przypadki. Większość osób, które doświadczają tego rodzaju utraty widzenia, kończy się w szpitalu, więc naukowcy są pewni, że uwzględnili prawie wszystkie przypadki w swoich badaniach.
„Nasze ustalenia potwierdzają związek między zastosowaniem semaglutydu do cukrzycy typu 2 a ryzykiem nieterertycznej przedniej neuropatii niedokrwiennej niedokrwiennej neuropatii wzrokowej, o ponad dwukrotnym zwiększonym stosunku ryzyka”, wyjaśnił profesor Pottegård. Wskaźnik zagrożenia jest miarą stosowaną do porównania, jak często zdarzenie zdrowotne dzieje się w jednej grupie w porównaniu z inną. „Jednak bezwzględne ryzyko tego stanu pozostaje niskie wśród użytkowników semaglutydów. Analiza związku między semaglutydem dla otyłości a nieererytową przednią niedokrwienną neuropatią optyczną były niejednoznaczne”.
Profesor Pottegård i współpracownicy wezwali ostrożność podczas interpretacji wyników. Ten rodzaj badania nie dowodzi, że semaglutyd powoduje warunek – pokazuje tylko, że oba wydają się być powiązane. Zauważyli również, że liczba przypadków utraty wzroku była zbyt mała, aby zrozumieć, które grupy ludzi mogą być bardziej narażone na ryzyko.
Nawet przy tych ograniczeniach to badanie zwiększa rosnące wysiłki, aby lepiej zrozumieć, jak naprawdę jest bezpieczny semaglutyd. Jedno wcześniejsze badanie wzbudziło podobne obawy, ale koncentrowało się tylko na pacjentach skierowanych do specjalnych testów wzroku, co może nie odzwierciedlać przeciętnego użytkownika. Obecne badanie daje szerszy obraz, włączając codziennych użytkowników z całej populacji.
Korzystanie z semaglutydu staje się coraz bardziej powszechne, nie tylko do zarządzania cukrzycą, ale także jako pomoc w odchudzaniu. To sprawia, że jeszcze ważniejsze jest zrozumienie wszelkich możliwych zagrożeń. Profesor Pottegård twierdzi, że jeśli istnieje ryzyko, należy to zważyć wbrew znanym korzyściom semaglutydu w radzeniu sobie z długoterminowymi stanami zdrowotnymi związanymi z cukrem we krwi. Potrzebne są dalsze badania, aby sprawdzić, czy ten sam wzór pojawia się wśród osób używających leku do utraty masy ciała i zbadać, czy niektóre osoby są bardziej wrażliwe niż inne.
Referencje dziennika
Simonsen E., Lund LC, Ernst MT, Hjellvik V., Hegedüs L., Hamann S., Jørstad Ø.K., Gulseth HL, Karlstad Ø., Pottegård A. „Zastosowanie półprzestrzeniowego i ryzyka nieposłusznego przedniego Ischaric Neuri Medrxiv, 2024. DOI: https://doi.org/10.1101/2024.12.09.24318574
Odniesienie obrazu
O autorze
Profesor Anton Pottegård jest farmakologiem klinicznym i farmakoepidemiologiem z siedzibą na University of Southern Danii. Mając doświadczenie w aptece i doktorat z farmakoepidemiologii, prowadzi badania skupione na bezpieczeństwie leków, stosowaniu medycyny w świecie rzeczywistym i długoterminowym skutkom często przepisywanych metod leczenia. Jego praca często opiera się na danych zdrowotnych na dużą skalę, aby odkryć wzorce i ryzyko związane z stosowaniem leków w populacjach. Profesor Pottegård w dużym stopniu przyczynił się do zdrowia publicznego, identyfikując potencjalne skutki uboczne szeroko stosowanych leków, pomagając prowadzić bezpieczniejsze praktyki przepisywania. Był zaangażowany w międzynarodową współpracę i role doradcze związane z monitorowaniem i regulacją medycyny. Znany z łączenia rygorystycznej nauki z dostępną komunikacją, odgrywa kluczową rolę w wypełnianiu dowodów klinicznych z codziennymi decyzjami dotyczącymi opieki zdrowotnej. Poprzez swoje przywództwo w krajowych badaniach opartych na rejestrze nadal rzuca światło na korzyści i ryzyko nowoczesnych metod leczenia farmakologicznego.
