Autor: Peter Burns i Isaac Six za pośrednictwem RealClearpoliticsW

Przez dziesięciolecia Agencja Rozwoju Międzynarodowego Stanów Zjednoczonych (USAID) jest filarem globalnej pomocy humanitarnej, kierując miliardy dolarów na projekty rozwojowe na całym świecie. Ale za szlachetną misją łagodzenia cierpienia i wspierania stabilności kłamstw głęboko wadliwy system – jeden Zagłębiony w programy polityczne dla zwierząt, nadmierne koszty ogólne i odrzucenie znaczącego nadzoru. Teraz, gdy USAID stoi przed drastycznymi cięciami budżetowymi i zawieszeniami programu, konsekwencje tych wieloletnich niepowodzeń są odczuwalne nie tylko przez kontrahentów i wdrażających, ale przez osoby, które agencja miała służyć.

Podczas gdy niektórzy mogą postrzegać te redukcje jako niefortunną ofiarę zmieniających się priorytetów politycznych, są one pod wieloma względami przewidywalny wynik instytucji, która działała z poczuciem uprawnień o wiele zbyt długo. Niezaznaczone pychy USAID, jego tendencja do finansowania projektów o wątpliwej wartości oraz brak zapewnienia, że ​​dolary podatników są spędzane na postępowaniu ich odsetek, przyczyniły się do obecnego kryzysu. Jeśli Stany Zjednoczone mają utrzymywać swoje przywództwo w rozwoju międzynarodowym, podstawowe rozliczenie praktyk USAID jest już dawno spóźnione.

System przekształcony, aby się służyć

Pomimo ważnej misji i wysiłków dobrze intencjonalnych pracowników, USAID stał się znany z nieefektywności i wzdętych biurokracji. Znaczna część jego 58,4 mld USD budżet nigdy nie dotarł do potrzebujących, Zamiast tego złapanie w sieci kosztów administracyjnych i warstw podwykonawców.

Weźmy na przykład Chemonics International, Jeden z największych partnerów wdrażających USAID. Podczas gdy jego kontrakty są często warte miliardów, większość tych pieniędzy nigdy nie dociera do ziemi. Zamiast tego jest spożywane przez koszty ogólne i ekspansywną biurokrację, która stała się bogata w amerykańską pomoc zagraniczną. Na przykład, kiedy pierwsza administracja Trumpa ogłosiła setki milionów pieniędzy na pomoc, aby pomóc w odbudowie społeczności mniejszości religijnych zdewastowanych przez ludobójstwo ISIS, nadzieje były wysokie, Ale między chemonikami a latami biurokratycznego uwikłania USAID niewiele pieniędzy było kiedykolwiek widoczne lub odczuwane przez społeczności, dla których miał na myśli.

Sercem tego problemu leży sposób, w jaki USAID struktury finansowanie. Zamiast bezpośredniego administrowania pomocy, agencja zbyt często polegała na dużych partnerach wdrażających, którzy z kolei podwykonawczyły prace innych organizacji. Każda warstwa ma swój udział w finansowaniu, pozostawiając jedynie ułamek pierwotnego budżetu na faktyczne dostarczanie pomocy. Model ten stworzył ekosystem, w którym garść firm zabezpiecza ogromne umowy, podczas gdy lokalne organizacje – często lepiej przygotowane do skutecznego wykonywania programów pomocy – są historycznie odsunięte na bok.

Co gorsza, USAID ma historię projektów finansowania, które w najlepszym razie mają ograniczony wpływ, aw najgorszym przypadku wydają się być całkowicie stronnicze. Dolary podatników poszły na sfinansowanie Opera o tematyce transpłciowej w KolumbiiA Muzyczne wydarzenie w Irlandii w Irlandiii An LGBTQ+ promowanie komiksu w Peru. W erze rosnącego globalnego kryzysu takie wybory związane z wydatkami rodzą poważne pytania dotyczące priorytetów agencji i sposobu sprawdzania nagród dotacji. Mnóstwo absurdalnych programów sugeruje więcej niż prosty nadzór w ogromnej biurokracji.

Zamożni kontrahenci, walczący odbiorcy

Dla tych, którzy pracowali w ekosystemie USAID, Odłączenie między misją agencji a jej faktyczną działalnością jest rażące. Wielu największych kontrahentów prosperowało finansowo, nawet gdy populacje miały pomóc w ograniczonej korzyści. Kilka firm programistycznych zbudowała całe ekosystemy biznesowe poza finansowaniem USAID, zabezpieczając umowę po umowie, jednocześnie zapewniając słabe wyniki.

Tymczasem nie można przecenić ludzkich kosztów tych nieefektywności. Ponieważ programy finansowane przez USAID są zatrzymywane lub zmniejszane, prace są tracone-nie tylko w Waszyngtonie, ale w rozwijającym się świecie. Lokalni pracownicy, którzy polegali na pracach finansowanych przez USAID w celu wspierania swoich rodzin, znajdują się teraz bez pracy, złapani w opadaniu systemu pomocy, który priorytetowo traktował wartość umowy o zrównoważony wpływ.

Ścieżka do przodu

Obecna przegląd finansowania odbywa się w kluczowym momencie. Uznając ryzyko nagłego wycofania, administracja przyznała zrzeczenie się istniejących programów pomocy humanitarnej ratującej życie, umożliwiając im kontynuowanie, podczas gdy podejmowane są szersze decyzje budżetowe.

Dla międzynarodowej pomocy amerykańskiej w odzyskaniu zaufania narodu amerykańskiego i naprawdę rozwinięcia interesu narodowego USA za granicą, Należy wprowadzić zmiany systemowe. [ZH: or just let it die] Proces ten wymaga większego nadzoru przy podziale funduszy i ponownego skupienia się na efektywnym dostarczaniu pomocy. Oznacza to zmniejszenie polegania na masowych kontraktach, które odpytują pieniądze od odbiorców, a zamiast tego wzmacniają lokalne organizacje, które mogą wykonywać projekty. Na podstawie amerykańskiej wiedzy specjalistycznej i lokalnych społeczności wiedzy, które mają istniejące zaufanie i odpowiedzialność, mogą być wykorzystane do zrównoważenia wyzwań związanych z odejściem od dużych międzynarodowych wdrażników pomocy. Pomysł przywrócenia zagranicznej pomocy do Departamentu Stanu ma wiele sensu i odzwierciedla strukturę, do której zmierza wiele rządów, takich jak restrukturyzacja Wielkiej Brytanii w 2020 r.

Nie ma wątpliwości, że pomoc zagraniczna pozostaje kluczowym narzędziem dyplomacji USA i globalnego przywództwa. Reformy tego rodzaju są bolesne i destrukcyjne, podobnie jak pierwsza podróż z powrotem na siłownię po wakacjach, ale wyniki mogą być warte poparzenia. Ten moment liczenia stanowi okazję do odbudowy systemu, który naprawdę działa – taki, który priorytetowo traktuje zainteresowanie USA, skuteczność i ludzi, które miało pomóc. Cokolwiek mniej byłoby szkodliwą dla amerykańskich podatników i milionów, którzy polegają na pomocy amerykańskiej na przetrwanie.

Peter Burns jest dyrektorem wykonawczym Międzynarodowego Szczytu Wolności Religijnej i wcześniej służył w Departamencie Stanu USA.

Isaac Six jest współzałożycielem i dyrektorem generalnym Six Group, organizacji zajmującej się rozwijaniem wolności religijnej na całym świecie, i od prawie 14 lat pracuje w Waszyngtonie w międzynarodowych kwestiach związanych z wolnością religijną.