Błysk potężnego światła rentgenowskiego pochodzącego z eksplozji Nova na białej gwiazdy krasnoludów zwrócił uwagę astronomów za pomocą chińsko-europejskiej sondy Einstein. Ta Nova jest szczególnie ekscytująca, ponieważ gwiazda białej krasnoluda, na której okazuje się, że istnieje w szczególnie niezwykłym systemie gwiazd binarnych.
Flary o wysokiej energii zostało zauważone 27 maja 2024 r. Pochodzące z systemu gwiazd w Mała chmura magelllan (SMC), który jest sąsiednim satelitą naszego Galaktyka Drogi Mlecznej.
„Ścigliśmy ulotne źródła, kiedy natknęliśmy się na to nowe miejsce światła rentgenowskiego w SMC”-powiedział Alessio Marino z Institute of Space Sciences w Hiszpanii w a oświadczenie. „Zdaliśmy sobie sprawę, że patrzymy na coś niezwykłego, [something] tylko to Sonda Einstein mógł złapać. “
Sonda Einsteina była wystrzelony W styczniu 2024 r. Aby zbadać wszechświat wysokoenergetyczny, a wśród jego instrumentów jest jego teleskop rentgenowski z szerokim polem (WXT), który jest jedynym teleskopem rentgenowskim na orbicie, który może wykryć niższą energię rentgenowską z wystarczającą ilością wrażliwość na wskazanie ich źródeł.
I w tym przypadku źródłem było dziwne parowanie gwiazd.
Jeden z gwiazdy jest dość masywne, w sumie około 12 razy więcej Masa naszego słońca. Nazywa się gwiazdą „bądź”, co oznacza, że ma spektralną typ B (drugi najgorętszy typ główna sekwencja gwiazda) i że wykazuje silne linie emisji spektralnej.
Jego towarzysz jest Biały Krasnolud gwiazda, która jest o około 20% bardziej ogromna niż nasza słoneczny. Białe krasnoludy są ostatnim etapem gwiazd przypominających słońce, które wydaliły swoje zewnętrzne warstwy, aby odkryć swoje rdzenie.
W tej dychotomii leży paradoks gwiezdny. Gwiazda podobna do słońca może przetrwać przez co najmniej setki milionów lat lub w faktycznych słonecznych sprawach, miliardy lat, zanim stanie się białym krasnoludem. Jednak gwiazda 12 mas słonecznych powinna eksplodować jako Supernova Po zaledwie 20 milionach lat. Tak więc, biorąc pod uwagę ogromną różnicę w życiu, jak to może być gwiazda, która jest współordziela z białym towarzyszem krasnoludów?
Wydaje się, że rozwiązaniem jest to, że BET i biały krasnolud dzielą materiały, zmieniając się nawzajem, jak wampiry. Pierwotnie, jak wierzą, system prawdopodobnie zawierał dwie gwiazdy z masami odpowiednio sześć i osiem razy większa masa naszego słońca. Im bardziej masywna jest gwiazda, tym szybciej zużywa paliwo do reakcji fuzji jądrowej w swoim rdzeniu, a tym krótszy jest jej długość życia.
Tak więc byłaby to gwiazda ośmioosobowej masy, która dotarła do tego punktu. Gdy reakcje fuzyjne w rdzeniu zaczęły się jąkać, ciśnienie promieniowania energii wytwarzane w tych reakcjach zaczęło się spadać. Ta energia utrzymuje gwiazdę na własnym wewnętrznym pociągnięciu powagaa gdy ten strumień promieniowania osłabia, prowadzi do grawitacji, dzięki czemu zewnętrzne warstwy wokół rdzenia są bardziej zwarte, podnoszące temperatury, aby reakcja fuzji mogła sporadycznie zapalić się w zewnętrznych warstwach gwiazdy. Doprowadziłoby to do pulsacji, które rozbrzmiały przez gwiazdę, nadciągając jej zewnętrzne kończyny, aby stała się gigantem.
W tym momencie zewnętrzne warstwy gigantycznej gwiazdy o ośmioosobowej masie stałyby się podatne na skradzione przez grawitację mniej masywnej gwiazdy. W tym czasie dwie gwiazdy byłyby od siebie zaledwie kilka milionów mil, krążąc wokół siebie raz na trzy dni. Ta bliskość powinna była pozwolić na grawitację mniej masywnej gwiazdy, aby zacząć kradzież materiału z bardziej masywnej gwiazdy, sprzątając go. Ostatecznie gwiazda sześcioosobowej masy wzrosłaby do 12 mas słonecznych, podczas gdy wszystko, co pozostało z ośmioosobowej gwiazdy-masa, było jego rdzeniem: białym karfelem 1,23 razy większą masą naszego słońca.
Teraz bardziej kompaktowy biały krasnolud oddaje przysługę, a jego grawitacja kradnie luźno trzymany materiał z 12-solarnej gwiazdy-masa. W miarę, jak materiał ten przesuwa się z powrotem na biały karłowisku, ciśnienie i temperatura w punkcie akrecji na powierzchni białego karła rośnie, aż wybuchnie zlokalizowana eksplozja termojądrowa. Powoduje to Nova lub genialny wybuch światła, w tym promieniowanie rentgenowskie.
To właśnie widział sonda Einstein.
„To badanie daje nam nowy wgląd w rzadko obserwowaną fazę ewolucji gwiezdnej, która jest wynikiem złożonej wymiany materiału, która musiała się zdarzyć wśród dwóch gwiazd”, powiedział w oświadczeniu Ashley Chrimes z Europejskiej Agencji Kosmicznej. „Fascynujące jest widzenie, jak interaktująca para masywnych gwiazd może przynieść tak intrygujący wynik”.
Wymiana materiału zmieniła również losy dwóch gwiezdnych obiektów. Zwykle gwiazda sześcioosolarnej masy osiągnie koniec swojego życia, obrzęku w Czerwony gigantprzed odrzuceniem zewnętrznych warstw, aby pozostawić biały krasnolud. Ale dzięki tak dużej masie od swojego towarzysza, przeznaczona jest eksplozja jako supernowa.
Tymczasem ośmioosolarska gwiazda-masa znajduje się na granicy między gwiazdami, które ewoluują w czerwonych gigantach i gwiazdach, które jeżdżą supernową-ale ten zamiast tego zmienił się w biały karłowca, który jest bardziej typowy dla mniej masywnych gwiazd.
Nie oznacza to, że w końcu nie pójdzie na supernową. Wybuchy supernowa typu IA pobudzają zniszczenie białych gwiazd karłowców, które przyniosły zbyt dużą masę. Limit wynosi 1,44 -krotność masy naszego słońca; Nie zajmie zbyt wiele narastania, aby przekroczyć ten biały karłowatość nad krawędzią, aby zatarł się w supernowej.
Jego jedyna szansa na przetrwanie polega na eksplodowaniu 12-solarnej masy. Teraz jest to wyścig z czasem, aby zobaczyć, który z towarzyszy przetrwa najdłużej.
Odkrycia zostały opublikowane 18 lutego w Listy astrofizyczne dziennika.
