W ostatnim wywiadzie Tyler Cowen zapytał mnie, dlaczego Chiny nie kończą deflacji, dewaluując juan. Zasugerowałem, że może to wynikać z presji ze strony USA. Niedawne Bloomberg Artykuł zawiera poparcie dla tego roszczenia:

W rzeczywistości PBOC odpiera presję na amortyzację na juan, odkąd Trump wygrał wybory w USA w listopadzie. Ograniczył spadek juana na około 7,3 za dolara, ustawiając codzienną stopę odniesienia, która ogranicza ruchy w juanie lądowym o 2% po obu stronach, od końca stycznia.
Opóźniło to również cięcia odsetek, do tej pory zatrzymywane zakupy obligacji w tym roku i tolerowało ściśnięcie finansowania wśród banków, aby zapobiec dalszemu spadkowi juanów i odpływom kapitałowym.
„Pomimo nadchodzącej dodatkowej 10% podwyżki taryfowej, PBOC prawdopodobnie powstrzyma się od poprawienia swojej stałej polityki naprawy juana, biorąc pod uwagę ostrzeżenie Trumpa przed amortyzacją juana”, powiedział Ken Cheung, główny strateg Asia FX w Mizuho Bank w Hongkongu. „PBOC może być również skłonny do zachowania stabilności walut podczas Kongresu Narodowego”.

Rząd USA zrobił to samo z Japonią w latach 90. i 2000., popychając ich do deflacji. Nigdy nie przestaje mnie zadziwiać, ile szkody mogą wyrządzić decydenci, które nie mają podstawowego zrozumienia ekonomii.
W dłuższej perspektywie deflacja w Chinach przywróci równowagę, ponieważ rzeczywisty kurs walutowy ulegnie amortyzatorowi, nawet gdy nominalny kurs zostanie ustalony. Przypomnij sobie, co Keynes powiedział o dłuższej perspektywie.

Chiny nie potrzebują słabszego juana w rzeczywistości, ale potrzebują słabszego juana w kategoriach nominalnych, aby zwiększyć stopę wzrostu NGDP. Bodźca pieniężna raczej nie zwiększy nadwyżki na rachunku bieżącym w Chinach, ponieważ szybszy wzrost gospodarczy prawdopodobnie ssałby import w szybszym tempie, że słabszy juan zwiększy eksport. Innymi słowy, efekt dochodu prawdopodobnie zdominowałby warunki handlu (substytutu).

(3 komentarze)

źródło