Budownictwo modułowe zyskuje na znaczeniu jako proponowany sposób na zwiększenie podaży mieszkań. Jest to podejście, w którym większość budowy domu odbywa się poza placem budowy. Fabryki będą konstruować całe pomieszczenia w domu, łącznie ze wszystkimi wbudowanymi instalacjami elektrycznymi i wodno-kanalizacyjnymi. Na ostatecznym placu budowy faktyczny proces budowy składa się z ostatniego etapu łączenia pomieszczeń, instalacji wodno-kanalizacyjnej itp., aby zakończyć budowę. Budowa w ten sposób jest szybsza i tańsza niż tradycyjna budowa domu. W ostatnich latach technologia również uległa poprawie —firm na całym świecie buduj domy modułowe, które wyróżniają się, dają duże możliwości dostosowania i charakteryzują się bardzo wysoką jakością.
Ludzie mogą pomyśleć, że firmy te zwiększają podaż mieszkań, cóż, budując więcej mieszkań. Ale budowanie większej liczby mieszkań nie oznacza wzrostu dostarczaćto wzrost dostarczona ilość. Wzrost podaży oznacza wzrost pojemność coś wyprodukować. Niedawny wywiad z inżynierem Ivanem Rupnikiem opisuje dwa różne sposoby, w jakie domy modułowe mogą pomóc w zwiększeniu podaży.
Jednym ze sposobów jest po prostu sama technologia. Zmiany technologiczne są ważnym sposobem na zwiększenie podaży czegokolwiek. Dawno, dawno temu wszystkie domy musiały być budowane w całości przy użyciu narzędzi ręcznych i ludzkich mięśni. Wraz z rozwojem technologii zwiększa się potencjalna liczba domów, które można zbudować przy określonej liczbie pracowników. Lub, mówiąc językiem ekonomicznym, krzywa podaży przesuwa się w prawo.
Innym sposobem na zwiększenie podaży mieszkań są zmiany w przepisach mieszkaniowych. Rupnik mówił o tym, jak Kongres próbował zachęcać do budownictwa modułowego już w latach 60
„finansowane [Nixon-era HUD program] Operacja Przełom, której celem jest zachęcenie do eksperymentowania i zbadanie wpływu lokalnych przepisów mieszkaniowych i przepisów dotyczących zagospodarowania przestrzennego na wykorzystanie na dużą skalę nowych technologii mieszkaniowych. Z powodów, które nadal nie są dla mnie jasne, te zmiany regulacyjne – które miały poparcie obu stron – nigdy nie zostały wdrożone na dużą skalę w USA”.
W rezultacie potencjalnego wzrostu podaży, jaki reprezentowała nowa technologia, nie udało się zrealizować w Stanach Zjednoczonych, ponieważ nie usunięto barier regulacyjnych, które by na to pozwoliły.
Ale inne kraje obserwowały tę sytuację i skorzystały z lekcji, nawet jeśli Stany Zjednoczone tego nie zrobiły. Rupnik wskazuje na Szwecję, gdzie, jak twierdzi, „od 85 do 90 procent domów jednorodzinnych powstaje w fabryce”. Również Japonia „usprawniła regulacje dotyczące produkcji i innowacji”, umożliwiając wykorzystanie nowej technologii w celu zwiększenia podaży mieszkań.
Moją ulubioną uwagą Rupnika jest rozróżnienie między przepisami nakazowymi a przepisami wykonawczymi. Jak to opisuje, przepisy normatywne to takie, które nakazują firmie wykonanie bardzo konkretnych czynności – wykonanie ścian co najmniej tej grubości, użycie określonych materiałów w takich ilościach itp. Z drugiej strony przepisy dotyczące wydajności określają jedynie progi, które należy osiągnąć, ale znalezienie najlepszych sposobów osiągnięcia tych celów pozostawia całkowicie firmom. Jak to ujął,
“Kodeksy wydajności mówią, że ściana musi zapobiegać przedostawaniu się ognia przez X godzin lub minut i można osiągnąć ten cel przy użyciu dowolnego materiału, który się sprawdza. Na przykład w Szwecji zamiast mieszać poszycie w celu zapewnienia sztywności konstrukcyjnej i płyt kartonowo-gipsowych w celu zabezpieczenia ogniochronnego, zastosowano dwie warstwy droższego produktu gipsowego, ponieważ był on bardziej wydajny w procesach fabrycznych. “
Zmiana z przepisów normatywnych na regulacje dotyczące wyników zapewnia firmom dużą elastyczność w znajdowaniu najbardziej skutecznych i wydajnych sposobów osiągania celów, które najlepiej sprawdzają się w ich własnych, unikalnych okolicznościach i procesach. Ponieważ cele w zakresie wydajności nie narzucają jednego, uniwersalnego podejścia, można zastosować wiele konkurencyjnych i możliwych do dostosowania podejść, wyciągnąć z nich wnioski i stale je doskonalić. Ta elastyczność struktury regulacyjnej pomaga również zwiększyć podaż mieszkań.
Cel zwiększenia podaży mieszkań jest ważny. Jakakolwiek poważna dyskusja na temat osiągnięcia tego celu będzie wymagała albo wzmianki o udoskonaleniach technologicznych, albo o reformach regulacyjnych. Jeśli nie są one częścią dyskusji, to nie mówimy o zwiększeniu podaży mieszkań – dyskutujemy jedynie o zwiększeniu ilości dostarczanych mieszkań. Wzrost ilości podaży bez zwiększenia podaży oznacza wzrost cen.
