Bardziej niż większość innych studiów rozrywkowych głównego nurtu, Pixar regularnie wydawał jedne z najbardziej zasadniczo najsmutniejszych filmów, jakie kiedykolwiek wydano publiczności.

Bez względu na podstawową założenie narracji ich filmów, przeciętny widz nie jest w stanie przejść przez cały film Pixar bez zrzucania łzy, w dużej mierze dzięki nieubłaganej skłonności studia do tematu naładowanego emocjonalnie.

Niezależnie od tego, czy koncentrując się na zabawkach egzystencjalnych, żałobie klauna, czy czujące ludzkie emocje, filmy Pixara angażują zainteresowanie widzów na prawie komórkowym poziomie, umożliwiając widzom szansę śmiać się razem i – częściej – bezlitośnie płakać razem. Od najwcześniejszych prac firmy po ich późniejsze wydania, oto jedne z absolutnie najsmutniejszych momentów w historii Pixara, uszeregowane w kolejności od najmniej do najbardziej niszczycielskiego.

7. Toy Story 2 (1999)

Bardziej niż większość serii studiów, Toy Story Rutynowo przywiązuje się do przedmiotów egzystencjalnych i/lub mocnych, szczególnie jeśli chodzi o nieunikniony koniec związku między dzieckiem a ich ulubionymi zabawkami. Koncentrując się na tym pomyśle z sentymentalnością łez, Toy Story 2 Zawiera mały segment opisujący poprzedni związek Jessie z Emily, młodą dziewczyną, która ostatecznie porzuca Jessie, gdy dorasta. Wspierany przez medytacyjny „When Me Love Me” Sarah McLachlan jest jednym z najbardziej emocjonalnie surowych sekwencji w Toy Story Dotychczasowa franczyza, uderzając nas po każdym odczuciu za każdym razem, gdy jesteśmy zmuszeni przez nią usiąść.

6. Inside Out (2015)

W głębi duszy wszyscy obawiają się pomysłu zapomnienia o ważnym aspekcie swojego życia, czy to wspomnienia pouczające z dzieciństwa, czy wyimaginowanego najlepszego przyjaciela, który kiedyś był wiernie po naszej stronie. Badanie tego ostatniego podmiotu z niezachwianą wrażliwością, Na lewą stronę Znajduje Joy i wyimaginowany towarzysz Riley Bing Bong, który stara się uciec z wysypiska pamięci, zanim Riley zapomnie o obu ich egzystencji.

Poświęcając się, aby Riley znów mogła doświadczyć szczęścia, Bing Bong ze łzami decyduje się pozostać na wysypisku pamięci, umożliwiając radość na ucieczkę, a Riley pokonała jej tymczasową depresję. Niezwykła sekwencja, tym bardziej trudna dla widzów, których wspomnienia z dzieciństwa o ich wyobrażonych przyjaciołach już dawno zniknęły, jest to scena zdolna do uczynienia najbardziej twardych członków widowni szlochania.

5. Soul (2020)

Pewne osiągnięcia fizyczne pozostają z jakiegoś powodu niemożliwe, niezależnie od tego, czy działa milę w mniej niż trzy minuty, czy przechodzi przez całość Dusza bez wylewania łzy. Daleko i jeden z najbardziej pamiętnych filmów pixar z ostatnich 10 lat, Dusza Zapewnia także poruszającą eksplorację życia, śmierci, szczęścia i filozoficznego znaczenia w naszym codziennym życiu. Choć czasami przeżuwacze i przytłaczające emocjonalnie, DuszaPrawdziwa siła polega na medytacyjnej ilustracji samej istnienia, zachęcając każdego członka publiczności do wykorzystania czasu, który muszą cieszyć się życiem – lub, jak mówi Joe Gardner na samym końcu filmu, aby „żyć każdą minutą”. Rzeczywiście słodko -gorzkie zakończenie.

4. Finding Nemo (2003)

Niektóre filmy Pixar zaczynają się od otrzeźwiającej nuty i wydają się z czasem bardziej przygnębiające. Przykład z 2003 roku Znalezienie Nemoktóry zawiera jedną z najbardziej wstrząsających sekwencji otwierających wszechczasów. Patrząc w przyszłość na wspólną przyszłość, Marlin widzi swoje nadzieje na spokojne życie rodzinne zerwane z płetwy, gdy okrutne atakują Barracuda, pożerając koral i większość jaj pary. Wąsko przeżywając atak, wszystko Marlin może zrobić, to Cradle jedyne pozostałe jajo, obiecując opiekować się niedługo niemowląt. To niepokojący moment w genialnym filmie rodzinnym, który całkowicie nas zaskoczył za każdym razem, gdy go widzimy.

3. Coco (2017)

Jeśli Kokosowiec Uczy nas czegokolwiek, że strata jest nieuniknioną częścią życia, tak zdrową i nieuniknioną, jak słońce wschodzące rano i otoczenie późnym popołudniem. A jednak, chociaż sama śmierć jest nieunikniona, to, jak decydujemy się zapamiętać naszych bliskich po ich śmierci, pozostaje integralnym aspektem żalu, zapewniając każdemu zdrowemu zbycie, aby czule przypomnieć sobie tych, którzy ukształtowali nasze życie podczas ich pobytu na ziemi. Wykorzystując ten pomysł na swoją główną narrację, Kokosowiec Pokazuje także potencjalne radości, które mogą wynikać z ponoszenia naszych wspomnień z zmarszymi, jak widać w przypadku własnych starszych wspomnień o swoim ojcu w pobliżu kulminacji filmu.

2. Toy Story 3 (2010)

Nikt nie lubi dorastać, zmuszając nas do pożegnania z beztroskimi dniami dzieciństwa, jednocześnie zmagając się z niepewnością naszej przyszłości. Elokwentnie przedstawiając ten pomysł w momentach końcowych, Toy Story 3 widzi formalne pożegnanie między Andym a jego najcenniejszymi zabawkami z dzieciństwa. Agoriarz w serii, obserwowanie, jak Andy pożegnał się z Buzzem, Jesse i Woody’m zamykającym, oddaje rosnące bóle, których wszyscy doświadczamy, osiągając dorosłość, nie wspominając już o zakończeniu związku, który kiedyś trzymamy się z naszych serc. Ale jako Toy Story 3 Pokazuje nam, nie płacz, bo pożegnasz się – uśmiech, bo miałeś szczęście spotkać się przede wszystkim.

1. Up (2009)

Większość ludzi ma tendencję do podwojenia łez, zanim film Pixar osiągnie swoje kredyty końcowe. Biorąc to pod uwagę, to coś w rodzaju osiągnięcia, jak szybko W górę jest wyzwolenie work wody poprzez emocjonalnie niszczącą sekwencję otwierającą. W ciągu pierwszych 10 minut odbiorcy są świadkami słodko -gorzkiej ewolucji małżeństwa Carla i Ellie, od ich początkowych interakcji jako dzieci po ich ostateczny wzrost do starości.

Dzięki dogłębnemu wglądowi w związek pary publiczność jest w stanie lepiej zrozumieć ból Carla, gdy zdrowie Ellie powoli się pogarsza. Jest to rodzaj rezonansowania, która pozwala widzom zastanowić się nad własnymi kontaktami interpersonalnymi z przyjaciółmi i członkami rodziny, zachęcając nas do przejęcia dnia i spędzania jak największego czasu z ludźmi, na których nam zależy.