Przez dziesięciolecia podły dziewczyna dominował w nastolatkach i popkulturze.

Wszyscy podano nam kliszę blondynki czasami brunetkę, bogatą i bezwzględną królową szkoły średniej, która szybko cię zrzuca z uśmiechem. Blair Waldorf, Alison Dilaurentis i Regina George natychmiast przychodzą na myśl, gdy usłyszysz to wyrażenie z powodu toksycznej mocy, którą dzierżą w swoich światach na ekranie.

Ale co, jeśli patrzymy na nie wszystkie źle? Co jeśli, pod całym okrucieństwem i manipulacją, i jest tego wiele, te postacie są w rzeczywistości refleksją złożonych młodych kobiet, które próbują jedynie ustalić granice i odzyskać swoją agencję w świecie, który zbyt często lekceważy ich emocje?

Historyczny kontekst średniej dziewczyny

Archetyp wredny dziewcząt jest częścią amerykańskiej (także globalnej) historii nastolatków od czasów Wrzoski I Nieświadomyale został zestalony w popkulturze głównego nurtu z Wredne dziewczyny (2004), który sformułował „Mean Girl” jako ostatecznego antagonisty. Postać jest często pokazywana jako manipulacyjna, płytka i okrutna. Zasadniczo kwintesencja łobuza. Te przedstawienia wzmocniły uproszczony binarny moralny: fajnie = dobry, oznaczony = zły. Ale to nadmierne uproszczenie powoduje, że nie ma żadnych prawdziwych doświadczeń nastolatków.

Dziewczyny takie jak Blair Waldorf z Gossip GirlAlison Dilaurentis z Pretty Little Liarsi Regina George z Wredne dziewczyny Nie istnieje w próżni. Działają w systemach klasyzm, patriarchatu i traumy. Aby ich naprawdę zrozumieć, musimy przestać oznaczać je jako jednowymiarowe złoczyńcy i zacząć słuchać, co ich zachowanie jako skomplikowane osoby mówią nam o presji społecznej, które znoszą w środowiskach, które nie dają im dużej mocy.

Blair Waldorf w plotku

Blair Waldorf jest znana jako „królowa pszczoła” Gossip Girl’s Upper East Side, dziewczyna, która domaga się doskonałości od siebie i innych. Ale po prostu oznaczenie jej jako średnie jest przeoczenie osoby pod wypolerowaną powierzchnią. Wredna persona dziewczyny Blaira jest głęboko powiązana z jej wychowaniem i potrzebą kontroli. Wychowany w świecie, który nagradza status, Blair wykorzystuje inteligencję emocjonalną jako broń, nie tylko do ranności, ale do radzenia sobie ze środowiskiem, które nieustannie zagraża jej stabilności.

Jej bezwzględna taktyka to mechanizmy obronne przetrwania w świecie, w którym miłość i aprobata są warunkowe. Na przykład w pierwszym sezonie inżynierowie Blair Jenny Humphrey po tym, jak Jenny próbuje uzurpować swoją pozycję, nie wyłącznie z złośliwości, ale dlatego, że Blair uważa, że ​​jej tożsamość i moc są kwestionowane. Podobnie jej obsesyjna rywalizacja z Sereną (którą tymczasowo wygnała ze swojego wewnętrznego kręgu) wynika ze strachu przed zastąpieniem lub przyćmem.

Alison DiLaurentis w Pretty Little Liars

Alison Dilaurentis to personifikacja manipulacyjnej popularnej dziewczyny. Dręczy swoich rówieśników ostrymi słowami i zimnym nastawieniem. Ale jej zachowanie jest nierozerwalnie związane z jej przetrwaniem. Dorastając z tajemnicami i zagrożeniami poza tym, co znosi większość nastolatków, Alison używa swojej wrednej personelu, aby chronić siebie i tych, których kocha. Na przykład manipuluje dziewczynami w swojej grupie przyjaciół, nazywając Arię Insecure, kpiąc z ciężaru Hanny i szantażującym Spencerem.

Ale te działania są później rozumiane jako część szerszego wysiłku, aby zachować kontrolę, gdy ukrywa prawdę o A i obawia się o swoje życie. Jej zniknięcie w sezonie 1 i skomplikowanym podstępie, które utrzymuje, żyjąc pod fałszywą tożsamością odzwierciedlają, jak głęboko przetrwanie i oszustwo są dla niej związane. Współczesne odczyty feministyczne zachęcają nas do postrzegania granic Alison jako niezbędnej zbroi, a nie tylko antyspołecznego okrucieństwa.

Regina George w Mean Girls

Regina George spopularyzowała tytuł wrednego dziewczyny w XXI wieku. Jest charyzmatycznym drapieżnikiem społecznym, który ma dużą władzę nad przyjaciółmi i kolegami z klasy. Ale za lodowatą zewnętrzną częścią Reginy znajduje się dziewczyna ukształtowana przez oczekiwania piękna i dominacji. Używa okrucieństwa, aby pozostać na szczycie systemu, który nagradza powierzchowną moc. Oznacza to, że Regina jest zasadniczo produktem toksycznego systemu, który uczy dziewcząt rywalizujący ze sobą, a nie współpracować.

Na przykład w niesławnej trójstronnej scenie telefonicznej Regina i Gretchen założyli Cady’ego, gdy nieświadomie uczestniczyła w rozmowie, w której przywitają ją do plotek, a następnie narażają ją na stworzenie podziału i dramatu. Jest to obliczony ruch, aby ponownie ocenić dominację Reginy nad jej kręgiem społecznym, zwracając się do siebie. Ten rodzaj manipulacji jest taktyczny i jest zakorzeniony w przekonaniu Reginy, że przetrwanie zależy od pozostania na szczycie hierarchii społecznej.

Dlaczego musimy przeformułować tę narrację wrednej dziewczyny

Zmienianie wrednego tropu dziewczyny kwestionuje nasze rozumienie zachowania i agencji dziewcząt w mediach i w prawdziwym życiu. Jak tradycyjnie przedstawiono, koncepcja jest redukcyjna i zamienia postacie w karykatury zła, a nie ludzi o ważnych emocjach i motywacjach. Nie chodzi o usprawiedliwienie toksycznego zachowania – chodzi o empatię. Kiedy pozwalamy sobie postrzegać wredną dziewczynę jako kogoś o głębi, otwiera to miejsce na lepsze opowiadanie historii.

Dla publiczności ta reframing daje szansę na refleksję nad tym, jak ogólnie oceniamy zachowanie kobiet, jednocześnie oferując lepsze zrozumienie całego doświadczenia kobiet, nastolatków lub w inny sposób. Czy szybko nazywamy dziewczęta jako „wredne”, czy zbyt emocjonalne, nie rozważając tego, co naprawdę próbują powiedzieć? Ostatecznie chodzi o zrozumienie, że czasami bycie wrednym jest radykalnym aktem przetrwania i utrzymywania szacunku w świecie, który nie ułatwił dziewczętom zarówno silnym, jak i wrażliwym.