Agoniści receptora peptyd-1 (GLP-1) podobne do glukagonu, znani ze swojej skuteczności w zarządzaniu cukrzycą poprzez zwiększenie wydzielania insuliny, są obecnie badane pod kątem ich potencjalnego wpływu na raka prostaty (PCA). Intrygująca możliwość, że środki te mogą wpłynąć na progresję raka, skłoniła badaczy do zbadania ich skutków poza zarządzaniem cukrzycą. Ten fascynujący rozwój pochodzi z badania prowadzonego przez dr Mohammeda Shahaita z University of Sharjah i jego zespołu, opublikowanego w czasopiśmie Cancers.

GLP-1, hormon inkretyny, jest syntetyzowany w pniu mózgu, trzustce i jelit, odgrywając kluczową rolę w poosobowej regulacji cukru we krwi. Aby przeciwdziałać jej krótkiego okresu półtrwania, opracowali agoniści receptora GLP-1 (GLP-1-RAS), co okazało się skuteczne w zarządzaniu cukrzycą. Pojawiły się jednak obawy dotyczące ich potencjalnego powiązania z nowotworami, takimi jak rak tarczycy. Dowody dotyczące ich związku z PCA pozostają niejednoznaczne, co skłoniło autorów do zagłębiania się w mechanizmy, za pomocą których GLP-1-RA mogą wpływać na komórki PCA.

Zespół badał kilka ścieżek, w tym ścieżkę PI3K/Akt, która wpływa na trzustkę dwunastnikową homeobox 1 (PDX1) i Forkhead Box O1 (FOXO1), niezbędne do proliferacji komórek. GLP-1 hamuje FOXO1, promując proliferację komórek β i zwiększa aktywność PDX1, stymulując w ten sposób proliferację komórkową. Warto zauważyć, że GLP-1-RA wykazały potencjał w hamowaniu raka różnych komórek rakowych, w tym raka piersi, jajnika, trzustki i prostaty.

W komórkach PCA aktywacja GLP-1-R wyzwala kaskadę CAMP, hamując kinazy regulowane sygnałem pozakomórkowym (ERK) i cykliny D1, niezbędne do replikacji DNA i postępu cyklu komórkowego. Dzięki aktywacji fosfokinazy A i AMPK GLP-1 przeciwdziała MTOR, kluczowego regulatora aktywności komórkowej i zwiększa poziomy p27, białka przeciwproliferacyjnego. Ta skomplikowana sieć zapewnia wgląd w potencjalny terapeutyczny wpływ GLP-1-RA w PCA.

Dr Shahait skomentował: „Nasze ustalenia sugerują, że GLP-1-RAS, szczególnie w połączeniu z metodą takimi jak metformina lub radioterapia, wykazują efekt synergiczny, znacznie zmniejszając wielkość guza. Otwiera to nowe możliwości zarządzania PCA, szczególnie u pacjentów z zespołem metabolicznym. ”

Naukowcy podkreślili, że stan zapalny, znaczący czynnik progresji raka, jest łagodzony przez GLP-1-RAS poprzez ich właściwości przeciwzapalne. Dzięki zmniejszeniu uwalniania cytokin i infiltracji makrofagów GLP-1-RAS hamuje przewlekłe procesy zapalne zaangażowane w oporność na insulinę i rozwój raka.

Ponadto w badaniu zbadano rolę zespołu metabolicznego w PCA. Zespół metaboliczny, charakteryzujący się opornością na insulinę i hiperinsulinemię, został powiązany z większą częstością występowania PCA i gorszym wyników pacjentów. GLP-1-RA, znane z działań przeciwcukrzycowych, mogą zmniejszyć to ryzyko poprzez poprawę zdrowia metabolicznego i hamowanie proliferacji komórek rakowych.

Badania in vitro wykazały, że GLP-1-RA, takie jak EX-4, znacznie zmniejszyły objętość komórek PCA i zwiększyły skuteczność radioterapii i docetakselu, leku chemioterapii. Połączenie EX-4 i radioterapii wykazało znaczące zmniejszenie wielkości guza, przypisywane ich podwójnym wpływowi na zatrzymanie cyklu komórkowego i apoptozę.

Jednak konsekwencje kliniczne tych ustaleń są badane. Podczas gdy GLP-1-RA okazały się obiecujące w badaniach przedklinicznych, konieczne są kompleksowe badania kliniczne w celu ustalenia ich skuteczności i bezpieczeństwa u pacjentów z PCA. Przyszłe badania powinny koncentrować się na dedykowanych badaniach w celu oceny roli GLP-1-RA w zarządzaniu PCA, w tym jej potencjału jako leczenia profilaktycznego i terapii pomocniczej na różnych etapach PCA.

Badanie to podkreśla znaczenie badania nowych terapeutycznych możliwości PCA, szczególnie w przypadku pacjentów z zespołem metabolicznym i cukrzycą. Jak stwierdził dr Shahait i jego koledzy, „zrozumienie skomplikowanego związku między GLP-1-RAS i PCA może prowadzić do innowacyjnych metod leczenia, które poprawiają wyniki pacjentów i jakość życia”.

Referencje dziennika

Alhajahjeh, A., Al-Faouri, R., Bahmad, HF, Bader, T., Dobbs, RW, Abdulelah, AA, Abou-Kheir, W., Davicioni, E., Lee, Di, i Shahait, M. (2024). Od cukrzycy do onkologii: podwójna rola receptora peptyd-1 peptyd-1 (GLP-1) w raku prostaty. Nowotwory, 16*(1538). Doi: https://doi.org/10.3390/cancers16081538

O autorze

Dr Mohammed Shahait jest urologiem znanym ze swojej wiedzy specjalistycznej i pionierskich technik na Bliskim Wschodzie. Absolwent Jordan University of Science and Technology, jego nieustępliwe dążenie do doskonałości doprowadziło go do zaawansowanego szkolenia w prestiżowych instytucjach. Ukończył rezydencję w American University of Bejrut Medical Center, a następnie specjalistyczne stypendia w endourologii na University of Pittsburgh Medical Center i robotyczne urologię na University of Pennsylvania. Dr Shahait odegrał kluczową rolę we wprowadzaniu przełomowych procedur medycznych do Jordanii, w tym pierwszej przezskórnej krioterapii nerek i radykalnej prostatektomii radykalnej. Obecnie służy pacjentom ze swoją niezrównaną wiedzą w Dubaju.

Oprócz jego wyróżnień klinicznych głęboko zakorzenione zainteresowanie doktora Shahaita w rozwoju dziedziny zostało uzasadnione przez znaczące badania. Został nagrodzony znaczącymi grantami za pionierskie badania, szczególnie na marginesie chirurgiczne po radykalnej prostatektomii i krajobrazie genomowym raka pęcherza w populacji Jordanii. Akademicka sprawność dr Shahaita znajduje się dalej w jego role redakcyjnej w różnych cenionych czasopismach urologicznych.