Mam kilka rzeczy do powiedzenia Całkowite nieznane A kiedy film przyjeżdża do Hulu 27 marca 2025 r., Teraz jest idealny czas, aby się nimi podzielić.
Moim pierwszym punktem dyskusji jest występ Timothée Chalamet w Całkowite nieznaneco jest tak realistyczne, że jest niesamowite. Chalamet dostaje samiedliwy wygląd, głos i chód Pat i doskonale oddaje filmowe przejście Dylana z nieśmiałego dupka do pewnego siebie dupka. Jest to genialny przedstawienie genialnego artysty i zapewnia satysfakcjonującą rozrywkę na każdym kroku. Z drugiej strony wokół niego film jest zaskakująco konwencjonalnym sposobem na przedstawienie słynnej niekonwencjonalnej osoby.
To nie znaczy, że pukam do filmu. Całkowite nieznane jest porywającym, poruszającym filmem, wzmacnianym poetyckim dialogiem i, oczywiście, muzyką Dylana. Ale w 2007 roku, kiedy reżyser Todd Haynes to wyreżyserował Inny Hollywood Bob Dylan Biopic – eksperymentalny, kontrowersyjny Nie ma mnie tam – Dylan powiedział, że nie zatwierdziłby żadnego innego scenariusza. A jednak oto jesteśmy. Pod względem jego formatu i konfliktu (Standard Three Act Drama; Man vs. Society) Całkowite nieznane jest o wiele bardziej konwencjonalny i znacznie mniej rewolucyjny niż zarówno Nie ma mnie tam Albo sam Dylan. Jednak piosenkarka podobno dała Całkowite nieznane Jego znaczek aprobaty po odczytaniu z reżyserem Jamesem Mangoldem. Co daje? Czy Dylan stracił przewagę?
Być może nas opisuje Nie ma mnie tam Trochę dalej, na wypadek, gdybyś nie złapał tego wyjątkowo złożonego curio od środków. Nie ma mnie tam jest nieliniowym „eksperymentalnym biografią”, który bada sześć aspektów życia Dylana poprzez obiektyw sześciu różnych fikcyjnych postaci-z których żaden nie nazywa się Bob Dylan, a każdy z nich jest grany przez innego aktora. W ten sposób film jest pryzmatem, załamującym Dylana pod sześcioma różnymi kątami i w sześć różnych horyzontów. Christian Bale gra „Jack Rollins”, który ucieleśnia Dylana w pierwszych latach sławy, kiedy pochyla się w muzyce ludowej i szaleje przeciwko kapitalizmowi. Heath Ledger przedstawia aktora, Robbie Clark, za zadanie grać na ekranie „Rollins”. W ten sposób Clark podnosi swoje życie i staje się szyfrem dla prawdziwych trudności małżeńskich Dylana. Tymczasem Marcus Carl Franklin gra „Woody”, 11-letnią czarną wersję Boba Dylana reprezentującą artystę przed fazą i jego najbardziej wrażliwą; W tym momencie stara się przetrwać i szanować swoje artystyczne inspiracje.
Z drugiej strony Ben Whishaw (Q z najnowszych filmów Bonda) gra enigmatyczną i fitly poetycką wersję piosenkarza o nazwie „Arthur Rimbaud” – być może najbliższe przybliżenie filmu do publicznej postaci Dylana, a przynajmniej tej, którą przyjmuje w wywiadach. Zaokrąglając sytuację, jest Richard Gere jako „Billy the Kid”, samotny stary człowiek i metafora Dylana w późniejszym życiu. I wreszcie, jest Cate Blanchett-tak, ten Cate Blanchett-jako Jude Quinn, zbuntowany, elektryczny gitar grający Wunderkind, który jest typowy Dylana w swoim najbardziej charyzmatycznym. Blanchett zdobył nominację do Oscara za ten hipnotyzujący występ. W filmie nikt nigdy nie zwraca uwagi na fakt, że jest Cate Blanchett.
Nie ma mnie tam jest hipnotycznym, kalejdoskopowym, scyntylującym, podniecającym, zakłócającym dziełem sztuki-doskonałym wysłaniem człowieka, który przeciwstawił się wyjaśnieniu i uniknął kontroli większej części swojego długiego życia. Całkowite nieznane jest prostą, przyjemną historią ze znajomymi twarzami i empatycznym centralnym występem. (Chalamet daje Blanchettowi ucieczkę za swoje pieniądze.) Więc znowu, co daje? Dlaczego Dylan nagle to zdecydował Nie ma mnie tam Czy nie było już wystarczającym zamknięciem jego marzeń, lęków i niepowodzeń? Czy może chciał, aby jego muzyka była bardziej dostępna dla młodszych odbiorców? Czy pociągał go motyw buntu nieodłącznie Całkowite nieznaneKtóre wyróżnia się przejściem Dylana na gitarę elektryczną?
Odpowiedź, przyjacielu, dmucha na wietrze. Ale kiedy próbujemy się tym zrozumieć, możesz równie dobrze skorzystać z okazji, aby ponownie odwiedzić muzykę Dylana. Żaden film nigdy nie przekazałby zachwytliwych, wściekłych ustępstw i zastrzeżeń do jego tekstów, więc możesz je po prostu docenić w ich zamierzonym kontekście. I kiedy to zrobisz, będę gdzieś, próbując zmienić Timothée Chalamet Gay.
