„Zawsze czułem, że istotę ludzką może uratować tylko inny człowiek” – napisał James Baldwin jeden z jego najlepszych esejów. “Mam świadomość, że nie ratujemy się nawzajem zbyt często. Ale mam też świadomość, że czasami ratujemy się nawzajem.”

Zdarza się to tak rzadko, ponieważ tak często wybieramy niewłaściwą osobę na naszego zbawiciela, tak często staramy się ratować kogoś, kto nie chce być zbawiony. Ale zbawiciele, prawdziwi zbawiciele, żyją wśród nas – jak to określił John Berger „bohaterowie zemsty”, jak nazwał Leonard Cohen „równoważące potwory miłości”.

Delikatny i żywiołowy jednocześnie, Strażnik Latarni (biblioteka publiczna) meksykańskiego pisarza Eugenio Fernándeza Vázqueza i artystki Mariany Villanuevy Segovii opowiada historię jednego z takich wybawicieli, który ze swojej samotnej wieży spogląda na wzburzony ocean, świecąc swoim samotnym światłem w bezbrzeżne morze nocy, zawsze gotowy pomóc tym, którzy zgubili drogę, tym, którzy nie machają, ale toną, zawsze obejmując „wszystkich, których spotka zagubionych i samotnych”.

Strona za tętniącą życiem stroną, widzimy latarnika rzucającego liny ratunkowe dla ciała i duszy. (Myślę o Patti Smith, która w niej poruszające najnowsze wspomnienia wspomina, jak kiedyś próbował przenieść się do nieczynnej latarni morskiej; Myślę o tym, jak w każdym razie została latarnikiem – to artyści nie pozwalają nam zgubić się w ciemności, nieustannie ratują nas przed utonięciem.)

Pod tą bezmiarem dobroci pulsuje niełatwe pytanie, co ocala Zbawiciela: w jaki sposób ten, kto daje tak wiele tak wielu, może uzupełnić tę energię życiową, aby móc dalej dawać?

„Relacja jest podstawową prawdą tego świata” napisał indyjski poeta i filozof Tagore (którego latarnik z Segowii jest bardzo podobny pod względem podobieństwa). W ten sposób okazuje się, że związek podtrzymuje ducha zbawiciela: Księżyc „rzuca swoje zaklęcie z góry”, aby go nakarmić, ale który z kolei potrzebuje także jego czułości i tej wzmacniającej życie wzajemności, która charakteryzuje każdy głęboki i trwały związek; Księżyc, który znika, ale zawsze powraca, ciągle zmienny i wieczny, jak każda wielka miłość.

Gdybyś i Ty mógł skorzystać z latarni morskiej w tych mrocznych czasach, oto jeden.