Naukowcy z Lund University, kierowane przez profesora Katrin Mani, odkryli złożoną i czasem sprzeczną rolę dla konkretnego białka zaangażowanego we wzrost raka. Ich badanie, opublikowane w International Journal of Molecular Sciences, bada, w jaki sposób białko to, znane jako Glypican-4, inaczej wpływa na rozwój raka w zależności od rodzaju raka. Badanie sugeruje, że Glypican-4 może służyć zarówno jako marker do przewidywania wyników, jak i potencjalnego celu dla nowych leczenia raka.
Glypican-4 jest częścią grupy białek, które odgrywają kluczową rolę w tym, jak komórki komunikują się ze sobą, co jest ważne w rozwoju raka. Zespół badawczy przeanalizował, w jaki sposób to białko zachowuje się w różnych rodzajach raka, badając dane z dużej bazy danych raka zwanej Atlasem Genomu Raka. Ich ustalenia wykazały, że poziom aktywności tego białka może znacznie się zmieniać w zależności od rodzaju raka, przy czym zarówno wysokie, jak i niskie poziomy są powiązane z postępem raka w różnych sytuacjach.
Na przykład badanie ujawniło, że glypican-4 jest bardziej aktywny w glejaku, rodzajem raka mózgu oraz w cholangiokarcinaku wątroby, raka przewodów żółciowych. W takich przypadkach wyższa aktywność białka wiąże się z gorszymi wynikami u pacjentów. Natomiast w bezbłędnych gruczolakoraku płuc, powszechny rodzaj raka płuc, wyższe poziomy glypicanu-4 są powiązane z lepszymi wskaźnikami przeżycia. Zespół badawczy, ze znaczącym wkładem Victora Chérouvriera Hanssona, zastosował zaawansowaną technologię edycji genów w celu dezaktywacji białka w komórkach zarówno z glejaka, jak i gruczolakoraka płuc. Ich odkrycia wykazały, że wyłączenie glipianu-4 spowolniło wzrost komórek glejaka, jednocześnie zaskakująco przyspieszając wzrost komórek gruczolakoraka płuc.
Profesor Mani podkreślił znaczenie tych ustaleń, zauważając: „Nasze odkrycia ujawniają związek między podwyższonym poziomem glypican-4 a złym rokowaniem w glejaku, jednocześnie wskazując na korzystny wynik u pacjentów z rakiem płuc”. Podkreśla to podwójną rolę Glypican-4 w raku, gdzie w niektórych przypadkach sprzyja wzrostowi raka, podczas gdy w innych wydaje się, że go tłumi.
Aby uzyskać głębsze zrozumienie tych efektów, naukowcy przyjrzeli się, w jaki sposób Glypican-4 wpływa na aktywność różnych genów, które odgrywają rolę w raku. W glejaku białko wydaje się zwiększać aktywność genów, które pomagają komórek rakowego rosnąć i przetrwać, w tym zaangażowane w kluczowe szlaki sygnałowe, które napędzają postęp raka. Jednak w gruczolakorakie płuc Glypican-4 wydaje się mieć odwrotny efekt, zmniejszając aktywność tych samych szlaków, co jest zgodne z lepszymi wynikami obserwowanymi u pacjentów z wyższym poziomem białka.
W artykule stwierdzono, że „analiza przeżycia z wykorzystaniem danych pacjentów z rakiem TCGA ujawnia rozbieżne skutki ekspresji glipican-4 w różnych typach raka”. Wskazuje to, że rola białka jest wysoce zależna od rodzaju raka, a jego wpływ może się znacznie różnić.
Naukowcy uważają, że różne role odgrywają Glypican-4 w różnych nowotworach, mogą być związane z tym, jak oddziałuje on ze środowiskiem guza, co może znacznie różnić się między rodzajami raka. Profesor Mani zauważył, że chociaż różnorodne działanie tego białka czyni go obiecującym markerem raka, podkreślają również potrzebę strategii leczenia, które są dostosowane do każdego konkretnego rodzaju raka.
Wyniki badania torują drogę do przyszłych badań mających na celu opracowanie metod leczenia ukierunkowanego na glypican-4 w sposób specyficzny dla rodzaju leczonego raka. Rozumiejąc, dlaczego Glypican-4 zachowuje się inaczej w różnych nowotworach, naukowcy mogą opracować bardziej skuteczne i spersonalizowane strategie leczenia pacjentów.
Referencje dziennika
Chérouvrier Hansson, V., Cheng, F., Georgolopoulos, G., i Mani, K. (2024). „Dichotomiczny wpływ glypican-4 na progresję raka i jego przesłuch z onkogenes”. International Journal of Molecular Sciences, 25 (3945). Doi: https://doi.org/10.3390/ijms25073945
O autorach
Katrin’s Mani jest znanym profesorem na Uniwersytecie Lund, gdzie zdobyła stopnie naukowe, jak i doktorat. Jej badania koncentrują się na roli proteoglikanów w zdrowiu i chorobie, ze szczególnym naciskiem na raka i zaburzenia neurodegeneracyjne. Prof. Mani wniósł znaczący wkład w zrozumienie, w jaki sposób proteoglikany wpływają na początek, postęp i potencjalną regresję tych warunków. Jej prace pojawiły się w wiodących czasopismach naukowych, odzwierciedlając jej zaangażowanie w rozwój badań biomedycznych i poprawę strategii terapeutycznych.
Victor Chérouvrier Hansson jest studentem medycyny i doktorantem na Wydziale Eksperymentalnym Naukę Glikobiologii, Lund University. Jego badania koncentrują się na badaniu roli glypicans w raku. Victor pracuje pod nadzorem prof. Katrin Mani.
