Karin Hadadan, wierna autorka Piękno w ciszy, mówi o tym, dlaczego jest przebaczenie twardy Ale niezbędny abyśmy mogli odzwierciedlać światło i miłość Boga.
Kiedy ktoś nas krzywdzi, naszą naturalną skłonnością jest zareagować z tą samą energią, którą nam dał – zniżyć się do jego poziomu, ukarać go, sprawić, by poczuł ból, który my poczuliśmy. Jako istoty ludzkie nasze uczucia złości, frustracji i irytacji są uzasadnione. Jednakże te emocje zapraszają nas również do zbadania, jak mogłoby wyglądać przełamanie tych wzorców, gdy staramy się ucieleśnić przebaczenie Chrystusa, abyśmy mogli odnowić relacje i wzmocnić nasze społeczności.
Znoście jedni drugich i przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś z was ma do kogoś żal. Przebaczajcie, tak jak Pan przebaczył wam.
Kolosan 3:13
Obydwa przykazania – znoszenie innych i przebaczanie im – ukazują model prawdziwego przebaczenia. Najpierw uczymy się tolerować kogoś, rozwijając cierpliwość i tolerancję dla jego zachowania, słabości i dziwactw. Z tego miejsca w naturalny sposób odkrywamy współczucie i łaskę, uznając, że inni również dają z siebie wszystko w swoim ludzkim doświadczeniu. Zdajemy sobie sprawę, że wszyscy jesteśmy jednością — my także mamy zachowania, słabości i dziwactwa, których być może nawet nie rozpoznajemy.
Chociaż przebaczenie komuś jest trudne, zwłaszcza gdy sprawiła nam głęboki ból i cierpienie, konieczne jest autentyczne uwolnienie się od urazy – nie przede wszystkim ze względu na tę osobę, ale ze względu na nasze własne serca. To poprzez akt przebaczenia najbardziej przypominamy charakter Boga. Jeśli Bóg może przebaczyć każdemu z nas nasze grzechy, musimy nauczyć się robić to samo w przypadku tych, którzy byli przed nami.
Przebaczenie jest jednym z najpotężniejszych sposobów odzwierciedlania Bożego charakteru. Jednak często wydaje się to trudne, zwłaszcza gdy inni nas zranili lub rozczarowali. Decyzja o przebaczeniu oznacza uwolnienie się od gniewu, frustracji i urazy, które przytłaczają serce, i pozwolenie, aby Boża łaska wypełniła tę przestrzeń. Tak jak On całkowicie nam przebaczył, tak i my jesteśmy wezwani do okazywania tego samego miłosierdzia innym.
Ten proces nie usprawiedliwia złego postępowania – uwalnia nas od goryczy ograniczającej miłość. Kiedy uczymy się reagować cierpliwością, współczuciem i łaską, zaczynamy wyraźniej odzwierciedlać naturę Boga, stając się żywym wyrazem Jego miłości i przebaczenia w świecie.
