Wyobraź sobie trwały chroniczny ból krzyża – powszechną przypadłość, która dotyka znaczną liczbę dorosłych na całym świecie. Często staw krzyżowo-biodrowy jest głównym źródłem tego bólu, co stwarza pilną potrzebę skutecznego leczenia. Konwencjonalne terapie często nie zapewniają odpowiedniej ulgi, co skłania badaczy do zbadania zaawansowanych opcji chirurgicznych, takich jak minimalnie inwazyjna fuzja stawu krzyżowo-biodrowego. Technika ta jest reklamowana jako znacznie łagodząca ból, ale czy naprawdę przewyższa placebo?
Najnowsze badania opublikowane w czasopiśmie eClinicalMedicine w lutym 2024 r. pozwalają na szczegółowe zbadanie skuteczności minimalnie inwazyjnego zespolenia stawu krzyżowo-biodrowego w porównaniu z pozorowaną lub fałszywą operacją. Badania kierowane przez dr Engelke Marie Randers, dr Britt Stuge, profesor Lars Nordsletten, profesor Stephan M. Röhrl i dr Thomas Kibsgård z Uniwersytetu w Oslo, a także profesora Paula Gerdhema i dr Eliasa Diarbakerli z Karolinska Institutet, w ramach rygorystycznie kontrolowanego badania z podwójnie ślepą próbą przetestowały metodę chirurgiczną w porównaniu z procedurą placebo.
Dr Randers podzieliła się spostrzeżeniami na temat znaczenia swoich odkryć, podkreślając: „Nasze badanie ujawnia nowe spostrzeżenia dotyczące wpływu minimalnie inwazyjnego zespolenia stawu krzyżowo-biodrowego w leczeniu ciężkiego bólu stawu krzyżowo-biodrowego”. Podkreśla to pionierski charakter ich badań i ich wkład w zrozumienie medycyny w tej gorąco dyskutowanej kwestii. Wyniki pokazały, że chociaż nastąpiło zmniejszenie poziomu bólu zarówno w grupie poddanej rzeczywistej operacji, jak i grupie pozorowanej, różnica była niewielka, co wskazuje, że rzeczywista korzyść z zabiegu chirurgicznego w porównaniu z placebo może być minimalna.
Doktor Randers omówiła dalej implikacje swoich badań, podkreślając: „Mając te wyniki, musimy rozważyć, czy stały zabieg chirurgiczny wraz z związanym z nim ryzykiem i powikłaniami jest uzasadniony, skoro jego rzeczywista skuteczność jest tak niewielka, a efekt placebo może znacząco wpłynąć na wyniki”. Badanie to jest kluczowe, ponieważ uzupełnia gromadzący się dowód kwestionujący rzeczywiste korzyści niektórych interwencji chirurgicznych w porównaniu z efektami placebo, szczególnie biorąc pod uwagę wysokie oczekiwania i złożony charakter leczenia chirurgicznego. Zespół podkreślił potrzebę ciągłego dialogu w środowisku medycznym na temat tego, czy ryzyko i powikłania związane z nieodwracalnymi zabiegami chirurgicznymi są uzasadnione, skoro ich skuteczność może być podobna do placebo.
Odniesienie do czasopisma
Engelke Marie Randers, Paul Gerdhem i współpracownicy, „Efekt minimalnie inwazyjnego zespolenia stawu krzyżowo-biodrowego w porównaniu z pozorowaną operacją: randomizowane badanie kontrolowane placebo z podwójnie ślepą próbą”. eClinicalMedicine, 2024. DOI: https://doi.org/10.1016/j.eclinm.2024.102438
O Autorach
Engelke Marie Randers ukończyła studia medyczne na Uniwersytecie w Oslo w 2009 roku i kończy pracę doktorską na temat chirurgicznego leczenia stawu krzyżowo-biodrowego. Jest konsultantem ds. deformacji kręgosłupa na Oddziale Chirurgii Ortopedycznej Szpitala Uniwersyteckiego w Oslo w Norwegii.
Pawła Gerdhema ukończył Karolinska Institutet w Szwecji w 1993 r. jako lekarz, w 2004 r. uzyskał stopień doktora na uniwersytecie w Lund w Szwecji, a w 2005 r. został tam profesorem nadzwyczajnym. W latach 2019–2022 był adiunktem w Karolinska Institutet. Od 2023 roku jest profesorem zwyczajnym ortopedii na Uniwersytecie w Uppsali w Szwecji.
Domek Britt jest fizjoterapeutką od 1982 r., uzyskała stopień doktora na Uniwersytecie w Oslo w 2005 r. oraz jest pionierem i uznanym badaczem w dziedzinie bólu obręczy miednicy. Obecnie zajmuje stanowisko starszego badacza w Szpitalu Uniwersyteckim w Oslo.
Eliasa DiarbakerliegoDoktor nauk medycznych, jest fizjoterapeutą klinicznym i badawczym specjalizującym się głównie w schorzeniach kręgosłupa. Obecnie jest starszym pracownikiem naukowym w Karolinska Institutet i konsultantem ds. kręgosłupa w Szpitalu Uniwersyteckim Karolinska w Szwecji.
Larsa Nordslettena uzyskał dyplom z badań eksperymentalnych w 1994 r. Obecnie jego główne tematy to całkowita endoprotezoplastyka stawów i choroba zwyrodnieniowa stawów. Jest profesorem na Uniwersytecie w Oslo. Jest kierownikiem działu badań i rozwoju w klinice oraz konsultantem chirurgiem stawu biodrowego w Szpitalu Uniwersyteckim w Oslo.
Stephana Maksymiliana Herberta Röhrla uzyskał stopień doktora w dziedzinie badań biomechanicznych na Uniwersytecie Ludwiga Maximilliana w Monachium, Niemcy, w 1996 r., następnie badania kliniczne na Uniwersytecie w Umeå w Szwecji, a doktorat z endoprotezoplastyki stawu biodrowego ukończono w 2004 r. Od 2006 r. jest konsultantem chirurga stawu biodrowego i kolanowego prowadzącego badania ortopedyczne w Szpitalu Uniwersyteckim w Oslo, a od 2023 r. piastuje stanowisko profesora na Uniwersytecie w Oslo.
Thomasa Johana Kibsgårda obronił pracę doktorską na temat zespolenia stawów krzyżowo-biodrowych i biomechanicznego ruchu stawu krzyżowo-biodrowego w 2014 roku na Uniwersytecie w Oslo, gdzie od 2016 roku piastuje stanowisko profesora nadzwyczajnego zajmującego się badaniami zespoleń stawów krzyżowo-biodrowych i deformacjami kręgosłupa. Jest także konsultantem ds. deformacji kręgosłupa na Oddziale Chirurgii Ortopedycznej Szpitala Uniwersyteckiego w Oslo.
