Kiedy nie mogę spać, czytam książki dla dzieci. Pewnej nocy odkryłem W pół pokoju (Biblioteka publiczna) autor: Carson Ellis w moim Tsundoku – Impresjonistyczne zaproszenie do świata, w którym istnieje tylko połowa wszystkiego.
Przechodząc przez ten cicho zachwycający skarb, miałem pamięć flashowa z fragmentu z Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem (Biblioteka publiczna) – klasyk z 1985 roku, w którym Oliver worki Zatrzymał się współczesny umysł z objawieniami tego, jak kruchość mózgu sprawia, że sama rzeczywistość jest krucha.
Jednym z przypadków, które przekazuje, jest to, że bystra kobieta w sześćdziesiątce o nazwie pani S., której prawej półkuli została oszczędzona przez masywny udar. Chociaż pozostawiło ją z „doskonale zachowaną inteligencją – i humorem”, pozostawiło jej również życie w połowie świata:
Czasami narzeka pielęgniarkom, że nie położyły deseru ani kawy na jej tacy. Kiedy mówią: „Ale, pani S., jest tam, po lewej”, wydaje się nie rozumie, co mówią, i nie patrzy w lewo. Jeśli jej głowa jest delikatnie odwrócona, tak że deser pojawił się w zasięgu wzroku, w zachowanej prawej połowie jej pola wizualnego mówi: „Och, jest to – nie było go wcześniej”. Całkowicie straciła pomysł „lewy”, zarówno w odniesieniu do świata, jak i jej własnego ciała. Czasami narzeka, że jej porcje są zbyt małe, ale dzieje się tak, ponieważ je tylko z prawej połowy talerza – nie przydaje jej się, że ma również lewą połowę. Czasami zakłada szminkę i tworzy prawą połowę twarzy, pozostawiając lewą połowę całkowicie zaniedbaną: prawie niemożliwe jest traktowanie tych rzeczy, ponieważ jej uwagi nie można ich przyciągnąć i nie ma pojęcia, że się mylą. Zna to intelektualnie i może zrozumieć i śmieją się; Ale nie jest w stanie poznać tego bezpośrednio.
Nazywane Hemi-zaniednanie W latach 50. XX wieku, kiedy został po raz pierwszy opisany klinicznie, ten warunek jest teraz lepiej znany jako zaniedbanie półkulowców Lub jednostronne zaniedbanie. Rok później Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem został opublikowany, lekarz M. Marsel Mesulam uchwycił zaskakującą semirealiczność w swojej książce Zasady neurologii behawioralnej:
Kiedy zaniedbanie jest ciężkie, pacjent może zachowywać się prawie tak, jakby jedna połowa wszechświata nagle przestała istnieć w jakiejkolwiek znaczącej formie… Pacjenci z jednostronnym zaniedbaniem zachowują się nie tylko tak, jakby nic nie działo się w lewej hemispie, ale także tak, jakby nie można było oczekiwać, że nie można było tego oczekiwać niczego o żadnym znaczeniu.
To, co sprawia, że zaburzenia neurologiczne jest tak fascynujące, że ich nienormalna fizjologia jest często mikrokosmosem pułapek psychologicznych zdrowego mózgu. Kto nie drży z błyskiem afazji, nagle nie był w stanie odzyskać odpowiedniego słowa ani sformułować myśl w spójnym zdaniu, gdy jest w szoku, w podziwu lub zmęczonym kość? Nemisferyczne zaniedbanie zanaczą nasze poczucie rzeczywistości z intymnością, której my również możemy brakować w całym regionach rzeczywistości, ponieważ naszą uwagę po prostu nie można ich przyciągnąć.
Być może my również mieszkaliśmy w pół pokoju.
I jak to może być inaczej, biorąc pod uwagę, że jesteśmy stworzeniami Niekompletność emocjonalna zdolne do niezwykłego Umyślna ślepotaPrzechodząc przez nasze dni na wpół świadomy naszego własnego wnętrza, druga połowa spadła do nieświadomości, którą nasze marzenia, jeśli je pamiętamy, i nasza terapia, jeśli jest to dobra, wskazująca, ale która pozostaje w dużej mierze podziemna. Jak więc możemy spodziewać się pełnego obrazu czegokolwiek lub kogokolwiek innego?
Nie ma w połowie bardziej ekstremalnych niż zauroczenie. W tych męczących wczesnych etapach zakochania, powiększamy pozytywne cechy ukochanych do punktu Krystaliczna doskonałośćZmieniając umyślnie ślepy oko na ich niedociągnięcia, tylko po to, by obserwować błyszczące kryształy powoli topią się, aby odsłonić nierówną rzeczywistość rzeczywistej osoby-niedoskonały i na wpół dostępny, ponieważ oni również są w połowie opakowani dla siebie.
Zakochać kogoś po zakochaniu się w nim, to być gotowi przejść pełny pokój od rogu do narożnika po każdej przekątnej, przesuwać palcami po deskach podłogowych i kochać każdego odłamka, przesuwać spojrzenie po suficie i kochać każde pęknięcie – nie dlatego, że kochasz ból i wyciek, ale dlatego, że kochasz całą osobę, tę nieoczekiwaną sumę, którą nazywamy duszą.
Pani S., Inteligentna i zdeterminowana, odmówiła, aby jej stan kształtował swoje doświadczenie rzeczywistości i opracowała prostą, genialną strategię kompensacyjną: za każdym razem, gdy wiedziała, że coś tam jest, ale nie mogła go znaleźć, niezdolna do spojrzenia w lewo, a zatem skręciła w lewo, skręciła w prawo i obracała 180 stopni, dopóki nie pojawiła się. Nagle szpitalne porcje żywnościowe, które według nich były zbyt małe podwoiły się do ich pełnego rozmiaru i czuła się sato.
Sztuką jest oczywiście bycie wystarczająco inteligentnym i wystarczająco pokornym, aby rozpoznać, że możesz brakować połowy rzeczywistości.
