z elegancki nihilizm Wydział

Niedawno siedziałem przez to godzinę wywiad między New York Times Opinia felietonista Ross Douthat i Peter Thiel. To było dla mnie nieco hipnotyczne doświadczenie. I po refleksji, głęboko niepokojące.

Nie dlatego, że Thiel powiedział cokolwiek jawnie potwornego – wyrzuć coś przeciwnego. Był przemyślany, wyrazisty, wyrafinowany intelektualnie. Wykazał prawdziwy wgląd w stagnację technologiczną, rozkład polityczny i ryzyko cywilizacyjne. Zadawał ważne pytania dotyczące wzrostu, postępu i kwitnienia człowieka, które zasługują na poważne rozważenie.

To, co mnie zakłóciło, było czymś znacznie bardziej subtelnym i o wiele bardziej niebezpiecznym: obserwowanie kogoś o niezwykłym bogactwie i wpływie traktuje najbardziej konsekwentne pytania dotyczące ludzkiej egzystencji – przetrwanie naszego gatunku, upadku demokracji, powstania autorytaryzmu – z odłączoną fascynacją kogoś rozwiązującą abstrakcyjną zagadkę.

Kiedy Douthat zapytał, czy rasa ludzka powinna przetrwać, Thiel zawahał się. Nie dlatego, że jest kreskówkowo zły, ale dlatego, że naprawdę rozważał intelektualne zalety ludzkiego wyginięcia przeciwko jakiejś teoretycznej alternatywie. Pauza nie była moralna – było to opóźnienie obliczeniowe, podczas gdy jego umysł przetwarzał zmienne.

To jest podstawowa patologia Petera Thiela: kocha pomysły bardziej niż ludzie.

Wszystko staje się paszą do gry intelektualnej. Wojna nuklearna, załamanie gospodarcze, stagnacja technologiczna, wzrost tego, co nazywa „antychrystą” – nie są to moralne sytuacje kryzysowe wymagające pilnych działań, są to fascynujące problemy do analizy. Omawia wspieranie Trumpa jako podejścia „venture capital” do polityki, finansując „przełomowe agentów”, aby zobaczyć, co się stanie. Demokracja staje się portfolio startupu, w którym niektóre inwestycje zawodzą, niektóre odniosły sukces, ale ludzki koszt jest nieco obciążony wielkim eksperymentem.

Może jednocześnie martwić się o autorytaryzm, jednocześnie finansując polityków, którzy go wdrażają. Obawiaj się stagnacji technologicznej podczas budowania narzędzi do nadzoru, które mogłyby je na stałe egzekwować. Omów antychrysta, tworząc infrastrukturę, której użyłby liczba. Ponieważ żadne z nich nie jest dla niego prawdziwe – to wszystko po prostu zmienne w coraz bardziej złożonych równaniach.

Najbardziej przerażający moment nadchodzi, gdy opisuje swoje obliczenia w 2016 roku: „Nikt nie byłby na mnie zły za wsparcie Trumpa, gdyby przegrał”, w połączeniu z przekonaniem, że Trump miał „50-50 szans na wygraną”. Traktował potencjalne wybór autorytarnego demagogu jak stanowisko funduszu hedgingowego – zarządzać ryzykiem spadku, jednocześnie pozycjonując możliwości wzrostu.

To właśnie Hannah Arendt nazywała „banalnością zła” – nie dramatycznym złoczyństwem, ale systematyczna ewakuacja masy moralnej na podstawie decyzji wpływających na miliony istnień ludzkich. Thiel nie chce niszczyć cywilizacji; Po prostu traktuje to jako wydatków w służbie bardziej interesujących pomysłów.

To, co sprawia, że ​​jest to szczególnie niebezpieczne, jest to, że Thiel ma prawdziwą inteligencję i wgląd. Nie jest ignorant ani złukiwał. Prawidłowo identyfikuje wzorce upadku, rozumie ryzyko technologiczne, przewiduje dynamikę polityczną. Ale podchodzi do tego wszystkiego z emocjonalnym zaangażowaniem kogoś debugującego kodeksu, a nie kogoś, kogo przetrwanie gatunku zależy od prawidłowych odpowiedzi.

Właśnie dlatego jego wpływ okazuje się tak uwodzicielski dla innych liderów technologii. Oferuje intelektualne wyrafinowanie, którego pragną, jednocześnie zwalniając ich moralną odpowiedzialność, której się obawiają. Możesz czuć się mądry w wspieraniu destrukcyjnych zasad, ponieważ Peter Thiel zapewnia eleganckie ramy teoretyczne, które sprawiają, że ludzkie cierpienie wydają się niefortunne, ale niezbędne optymalizację.

Upalce podążają za nim, ponieważ brzmi tak inteligentnie. Ale inteligencja bez empatii jest po prostu wyrafinowaną socjopatią. A kiedy socjopatia kontroluje miliardy dolarów i kształtuje politykę rządową, staje się to egzystencjalne zagrożenie dla wszystkiego, co czyni życie, które warto żyć.

Nie mamy do czynienia z złoczyńcą Bonda ze złym planem. Mamy do czynienia z czymś gorszym: kimś, kto może przypadkowo zniszczyć wszystko, ponieważ jest bardziej zainteresowany posiadaniem jego prognoz niż zapobieganiu im spełnienia.

Wywiad był hipnotyczny, ponieważ analiza Thiela jest często genialna. Ale błyskotliwość w służbie oderwania, a nie ludzkiej kwitnienia staje się formą intelektualnego terroryzmu – wykorzystując wyrafinowane rozumowanie, aby uzasadnić niewybaczalne i sprawić, że nie do pomyślenia wydaje się rozsądne.

To jest twarz naszego prawdziwego wroga: nie surowy autorytaryzm, ale elegancki nihilizm. Niezbyt oczywiste zło, ale systematyczne przekształcenie ludzkiej cywilizacji w eksperyment myślowy jednego człowieka.

I wszyscy jesteśmy tylko zmiennymi w jego równaniach.

Mike Brock jest byłym dyrektorem technicznym, który był w zespole kierowniczym w Block. Pierwotnie opublikowany w jego Notatki z cyrku.

Złożone pod: zakładyW pomysłyW Peter ThielW łamigłówkiW Ross Douthat