Magnetary są otoczone najpotężniejszymi pólami magnetycznymi w znanym wszechświecie, ale te martwe gwiazdy są również otoczone mnóstwem tajemnic. A teraz, dzięki Hubble Space Telescope i Obserwatorium Gaia, tajemnica otaczająca jeden Mleczny Magnetar, wyznaczony SGR 0501+4516, pogłębiła się.
To dlatego, że astronomowie odkryli, że to Magnetarktóry jest specjalnym rodzajem wysoce magnetycznego Gwiazda neutronowanie urodził się w pobliskim Supernova Jak wcześniej teoretyzowano. Odkryte przez Błyska gamma na skraju Droga Mleczna, obserwowane przez NASA Neil Gehrels Swift Observatory W 2008 r. Miejsce narodzin SGR 0501+4516 i jego pochodzenie są teraz nieznane. Właściwie to obecnie Mleczne Magnetar, które najprawdopodobniej jest nie Został stworzony podczas eksplozji supernowej.
„Magnetars są gwiazdami neutronów – martwe pozostałości gwiazd, złożone w całości z neutronów”, lider zespołu Ashley Chrimes z European Space Research and Technology Center (ESTEC) powiedział w oświadczeniu. „Są tak ciężkie i gęste, że elektrony i protony, które tworzą atomy, zostały zebrane w neutrony. To, co czyni magnetary wyjątkowymi, to ich ekstremalne pola magnetyczne, miliardy razy silniejsze niż najsilniejsze magnesy na ziemi”.
HB9, nie jesteś ojcem!
Gwiazdy neutronowe są ogólnie uważane za tworzone, gdy ogromne gwiazdy z co najmniej osiem razy masa naszego słońca zabraknie paliwa, które muszą utrzymać fuzja jądrowa w ich rdzeniach. Oznacza to zewnętrzny pchanie ciśnienia promieniowania, który wspiera gwiazdy na wewnętrznym popychaniu własnej grawitacji.
Gdy ta wewnętrzna bitwa, która szalała przez miliardy lat (wraz z triumfantem grawitacyjnym), rdzeń masywnej gwiazdy upada, wysyłając fale uderzeniowe wysadzające w jej zewnętrzne warstwy. To uruchamia supernową „kołysanie rdzenia”, która zdmuchuje te zewnętrzne warstwy i większość masy umierającej gwiazdy.
W rezultacie to, co kiedyś było gwiazdą rdzenia, staje się gwiezdną pozostałością z masą słońca zatłoczonych w średnicy około 12 mil (20 kilometrów). Materiał w takiej gwiazdy jest tak gęsty, że gdyby jego łyżka stołowa została przyniesiona na ziemię, ważyłby ponad 1 miliard ton.
Nic więc dziwnego, że gwiazdy neutronowe są często uważane za najbardziej ekstremalne obiekty we wszechświecie.
SGR 0501+4516 był wcześniej uważany za efekt uboczny supernowej o nazwie HB9, ponieważ oba są kusząco blisko na niebie nad Ziemią. Jednak dekada dochodzenia w sprawie Hubble Space Telescope Wątpię na HB9 jako miejsce narodzin tego magnetaru.
Ta wskazówka została ścigana przez Europejska agencja kosmiczna (ESA) Tracking Space Telescope Gaia Podczas budowy szczegółowej mapy 3D 2 miliardów gwiazd w Drogi Mlecznej. Ujawniło to subtelny ruch SGR 0501+4516 przez niebo i trajektorię magnetaru przez tysiące lat.
Dalsza analiza potwierdziła, że pochodzenie SGR 0501+4516 nie może być podłączone do HB9 lub innych pozostałości supernowej.
Historia pochodzenia magnetaru
Istnieją dwa możliwe wyjaśnienia pochodzenia SGR 0501+4516: albo jest znacznie starszy niż szacowany wiek 20 000 lat, co oznacza, że podróżował dłużej, a zatem odszedł od pozostałości supernowej, albo nie został w ogóle stworzony w supernowej supernowej.
Naukowcy zasugerowali, że magnetary mogą być również stworzone, kiedy Biały Krasnolud Zostanie gwiezdne zderzają się. Jeśli pamiętasz, gwiazdy neutronowe są gwiezdnymi pozostałościami pozostawionymi, gdy umierają masywne gwiazdy. I odwrotnie, białe krasnoludy to kosmiczne zwłoki mniejszych gwiazd z masami bardziej zgodnymi z korpusami Słońce.
Białe karły mogą również stworzyć magnetar, odrywając gwiezdne materiał od binarnej gwiazdy towarzysza i przyciągając go do ich powierzchni. Jeśli ten proces popycha Wampir biały krasnolud Ponad 1,4 razy masa słońca-tak zwane ”Limit Chandrasekharlub limit masy, powyżej, w którym może wystąpić supernowa-wówczas może wybuchnąć w supernowej lub ulega „załamaniu indukowanym akrecją”.
Białe karafkę podążającą tę drugą ścieżkę może stworzyć magnetar.
„Zwykle ten scenariusz prowadzi do zapłonu reakcji nuklearnych, a biały krasnolud eksploduje, nie pozostawiając niczego. Ale teoretycznie, że pod pewnymi warunkami biały krasnolud może zamiast tego zawalić się w gwiazdę neutronów”, powiedział członek zespołu Andrew Levan z Radboud University i University of Warwick. „Uważamy, że w ten sposób narodziło się SGR 0501”.
To sprawia, że SGR 0501+4516 jest najlepszym kandydatem na magnetar w Drogi Mlecznej stworzonej przez połączenie lub zawalenie się. Jeśli tak jest, badanie SGR 0501 może pomóc zrozumieć łamigłówkę tak zwanych Szybkie wybuchy radioweszybkie, ale potężne podmuchy energii z obecnie niewyjaśnionym początkiem.
„Wskaźniki urodzeń magnetu i scenariusze tworzenia należą do najbardziej palących pytań w astrofizyce o wysokiej energii, z implikacjami dla wielu najpotężniejszych przejściowych zdarzeń wszechświata, takich jak Berry gammaSuperluminous Supernovae i Fast Radio pęka ” – powiedziała w oświadczeniu członek zespołu Nanda Rea z Institute of Space Sciences.
Zespół zamierza teraz studiować więcej magnetarów z Hubble, próbując odłożyć swoje pochodzenie.
Badania zostały opublikowane we wtorek (15 kwietnia) w czasopiśmie Astronomia i astrofizyka.
