Kiedy mężczyzna lub kobieta cierpi na schorzenie zwane Narcystyczne zaburzenie osobowościwykazują wzorce dewiacyjnego lub nienormalnego zachowania, które są tak okropne, że powodują rzeź na ludziach, którzy mają nieszczęście mieć z nimi bliskie relacje.

Dysfunkcjonalne zachowanie wiąże się z tak bezdusznym wykorzystywaniem ofiar, że doprowadziło do powstania nowego stanu zwanego zespołem narcystycznej ofiary (lub zespołem narcystycznego molestowania). Chociaż wiele napisano medycznie na temat narcystycznego zaburzenia osobowości (NPD), niewiele lub nic nie napisano na temat zespołu narcystycznej ofiary (NVD). Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM-IV), wydawany przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne i uważany za „biblię” dla wszystkich profesjonalistów, obszernie omawia NPD.

Jednakże w DSM-IV nie napisano nic o skutkach, jakie dręczące zachowania narcyza wywierają na tych, którzy żyją lub pracują, ani o konsekwencjach tego zachowania dla zdrowia psychicznego ofiary. Dzięki oddanej pracy wielu psychoterapeutów stało się jasne, że w pracy z ofiarami narcystycznego molestowania występuje szereg wykrywalnych cech. Dobra wiadomość jest taka, że ​​amerykańscy terapeuci wzywają do uwzględnienia rozpoznania tego zespołu w kolejnym Podręczniku diagnostycznym i statystycznym (DSM-V, który ma zostać opublikowany w 2013 r.), mając nadzieję, że wszyscy terapeuci otrzymają standardowe wytyczne dotyczące sformułowania sposobu pracy z tym zespołem.

Po pierwsze, co rozumiemy przez „syndrom”?

Słowo „syndrom” pochodzi od greckiego słowa „syn”, które oznacza razemi „dramein”, co oznacza biegać. Zatem syndrom to zespół oznak i symptomów, które zwykle łączą się w grupę i można je rozpoznać jako powodujące przemoc fizyczną, psychiczną, emocjonalną i duchową. Aby móc zdiagnozować klienta cierpiącego na zespół narcystycznej ofiary, terapeuta musi zebrać objawy przedmiotowe i podmiotowe oraz uzyskać dostęp do stanu psychicznego klienta w miarę rozwoju jego historii. W ten sposób będą mogli dowiedzieć się, czy dana osoba cierpi na zespół narcystycznej ofiary, czy na mniejszą formę przemocy psychicznej.

Czy terapeuci wiedzą wystarczająco dużo o wpływie narcyzmu na ofiarę?

Mówiąc w imieniu psychoterapeutów w Irlandii, mogę śmiało powiedzieć, że zdecydowanie nie! Narcystyczne zaburzenie osobowości jest głównie domeną psychiatrów, psychologów i służb zdrowia psychicznego; więc naturalnie rzadko zdiagnozowany narcyz byłby świadomie kierowany do psychoterapeuty poza służbą zdrowia psychicznego. Naturalnie w rezultacie służby zdrowia psychicznego skoncentrowały się wyłącznie na bezbronności i leczeniu narcystycznego pacjenta znajdującego się pod ich opieką, a ich priorytetem nie jest ofiara; chyba że ofiara sama w późniejszym terminie trafi pod opiekę psychiatryczną.

Ofiary częściej zgłaszają się na poradnię lub psychoterapię nie dlatego, że wiedzą, że mogą cierpieć na NVS, ale dlatego, że nie radzą sobie ze swoim życiem. Rozmawiałem z wieloma innymi psychoterapeutami i chociaż wiedzą o narcyzmie, żaden nie uważa, że ​​został wystarczająco przeszkolony do rozpoznawania zachowanie narcystyczne i jego wpływ na ofiary, nie mówiąc już o pracy z zespołem narcystycznej ofiary.