Słabe bohaterki klasa 2 jest dziełem sztuki.

Wiem, że wydaje się, że to, co wydaje się na powierzchni, jest serią o tym, że nastoletni chłopcy pokonali się od siebie, ale zrobiło to na mnie poza moimi najdzikszymi oczekiwaniami i zasłużyło na moje pełne poparcie.

Nie byłem pewien, gdzie seria pójdzie po tak katartycznym zakończeniu pierwszego sezonu. Nie byłem całkowicie przekonany, że historia Si-euna wymagała kontynuacji z powodów, które nie były komercyjne, ani jedynie naturalnym pragnieniem, aby nasze ulubione historie trwały na zawsze, ale czasem dobre zakończenie jest dokładnie tym, co podnosi status „ulubionego życia”. Klasa słabej bohatera 1 ma te kości. Był w pełni rozwinięty i doskonale zapakowany. Działa jako samodzielna historia.

Odkryłem jednak, że ARC First Sezonowa jest jedynie prequelem Web Toon, który pożycza serię IP. Te komiksy online są serializowane co tydzień, na platformach, które oferują aspirującym twórcom możliwość samodzielnego publikowania własnych historii dla globalnej publiczności. Słaby bohaterAutor, Seopass, rozpoczął serię jako przedział boczny, jednocześnie utrzymując osobną pracę w pełnym wymiarze godzin.

Mówimy o rodzaju pisania, które jest o wiele bardziej ekonomicznie dostępne niż podawanie scenariusza bezpośrednio do głównego streamera, takiego jak Netflix, a epizodyczny charakter produkcji dzieli się znacznie więcej z Dickensem, Dostojewskim i największymi dziełami literackimi Dumasa, które pierwotnie publikowano w magazynach.

Chociaż nigdy nie dowiemy się dokładnie, jak bardzo którykolwiek z wielkich „skrzydło to” z tygodnia na tydzień, ich teksty z pewnością oznaczają pewien poziom planowania rozwoju postaci i fabuły w różnych opowieściach o znacznej długości. Jest trochę inaczej niż pisanie pilota sitcomu i czekanie na jego odebranie, lub ośmiopoziomowy miniseria z otwartym finałem, który przyszłość jest odporna na twoją pracę z przerażającym toporem anulowania.

W przypadku Słabe bohaterki klasa 2fabuła z przemyśleniami opłaca się. Nie szuka bez celu, szukając nowych punktów orientacyjnych lub celu. Nie sensacyjnie ani nieuzasadnione, wcześniej tematy przemocy tylko ze względu na wartość szoku lub brak materiału. Zakłada się dokładnie tam, gdzie Si-eun przerwał, zniszczony własną poczuciem winy z powodu jego niezdolności do uratowania Su-Ho. Bezradny, bez żadnego sposobu, aby wyprowadzić swojego przyjaciela ze śpiączki i wygnał ze szkoły, w której nigdy nie był łobuzem.

Kolejne spojrzenie na niekończący się łobuziak z łobuzem, w którym zawsze jest ktoś, kto żeruje na ludzi, którzy odgrywają przemoc na innych, ale doświadczenie i poczucie straty prowadzą go do tych scenariuszy z nową perspektywą znalezioną.

Pragnie przyjaźni, ale utrzymuje rówieśników o długości ramion, aby uniknąć odwetu i prowokacji, które wylądowały w szpitalu. Wie, że bitwy nie są najlepiej walczące same, ale nadal czuje, że poczucie winy jest same. I wreszcie, nauczył się, jak ważna jest postrzeganie opinii publicznej dla zdolności łobuza do terroryzowania całej populacji studentów i wykorzystuje ją na swoją korzyść.

Podczas gdy badamy to wszystko w kontekście świata Si-euna, mikrokosmos staje się zastępcą większych pytań na temat okresu dojrzewania i samotności męskiej w skali globalnej. Jego bogata, emocjonalna głębokość zapewnia przemyślane i introspektywne rozwiązania. To makabryczne, ale pełne nadziei. A co najważniejsze, jest to historia, którą należy opowiedzieć.