„Prawdziwi nauczyciele są wzywani do sprzeczności generowanych przez cywilizację”, poeta Gary Snyder zastanawiał się w swoim Rozliczanie prawdziwego dzieła życia. „Potrzebujemy ich”.

Zawsze ich potrzebowaliśmy, ponieważ potrzebujemy się nawzajem, ponieważ zawsze byliśmy wzajemnymi nauczycielami. Odkąd jeden człowiek obserwował kolejnego drewna i krzemienia w ogniu, nauczyliśmy się, jak używać naszych rąk i jak używać naszych umysłów, jak władać nasze narzędzia na świecie i nasze teorie życia w trudnej sytuacji bycia żywym. Uczenie się społeczne – ta siłownia w dżungli do szkolenia plastyczności Bycia nazywamy adaptacją – może być dźwignią, w której podnieśliśmy się z płaskiej krainy przetrwania do góry cywilizacji, kluczem, który uwolnił nas z więzienia naszego przeznaczenia jako drapieżników, aby stać się poetami.

A jednak uczenie się społeczne nie jest unikalne dla ludzkiego zwierzęcia, nawet dla tak zwanych wyższych zwierząt. („Nigdy nie mów wyżej lub niżej”, Darwin argumentował na marginesie książki, którą czytał. „Powiedz bardziej skomplikowane”), może być nawet najbardziej interesujące – ponieważ ujawnia nam zasięg rzeczywistości – w umyśle, które są najbardziej odmienne.

Niewiele umysłów jest bardziej niż umysły Caracara – najbardziej wysunięty na południe ptak planety i jeden z najrzadszych, około nielicznych z nich żywych, jak gigantyczne pandy.

Jonathan Meiburg bada i celebruje te „rozbrajająco świadome” zwierzęta w swojej cudownej książce Najbardziej niezwykłe stworzenie: ukryte życie na świecie najmądrzejszych ptaków drapieżnych (Biblioteka publiczna), w dużej mierze inspirowane dziedzictwem William Henry Hudson i napisane z pokrewnym literackim blaskiem. Pisze:

O ile nie mieszkasz na południe od Rio Grande, istnieje szansa, że nigdy nie słyszałeś o Caracaras. Ale jeśli spróbujesz sobie wyobrazić dziesięć osobnych prób budowy wrony na podwoziu sokoła, a wyniki spadają gdzieś pomiędzy elegancką, groźną i kapryśną, nie byłbyś daleko. Kilka gatunków jest szare i niepozorne, ale większość z nich jest odważnie wzorowana w kolorze czarno -białym, z czerwoną lub żółtą skórą na twarzach i nogach. Niektóre są prawie tak małe jak srok; Inne są tak duże jak kruki. Wszystkie mają szerokie skrzydła, haczykowane dzioby i czujny, ciekawy wyraz i żyją w każdej części swojego supremalnie zróżnicowanego kontynentu, od suchych szczytów Andów po parujące lasy basenu Amazon.

Ich najbardziej uderzające cechy to jednak ich umysły. W przeciwieństwie do większości ptaków drapieżnych, karakary są społeczne i ciekawe, i karmią się spustami na żywności, inne drapieżniki pogarda… w wysokich Andach, gatunku, którego pióra ozdobiono głowom cesarzy Inków, które pracują w zespołach, aby odkryć jaszczurki i owady, obrzucając ciężkie skały, a także karacarami, które niezadowolenia darni. na suchej trawie i ucztowanie na następnym strumieniu uchodźców.

[…]

[Caracaras] Miej zaskakujące i ważne historie do opowiedzenia: o historii życia, o ukrytych światach ich wielkiego i tajemniczego kontynentu, o tym, jak ewolucja może kształtować umysł taki jak nasz z różnych materiałów. Mogą nawet udzielić nam porady na temat przetrwania w świecie przygotowanym do wstrząsu.

To, co oferują nam Carakaras, jest zaproszeniem przemyślają nasze rozumienie inteligencjisamoreferencyjne sposoby, w jakie go definiujemy, bezcielesne metody matematyczne wbrew naszej definicji.

Spośród trzech zachowanych gatunków Caracaras – prążkowanych, czubaty i chimango – Chimangos (Rama Milsego) Zaskakowani z wyczynami tego, co chętnie uznajemy za inteligencję (jak używanie pamięci w obsłudze planowania i korzystanie z narzędzi w obsłudze planów wykonywania) i co jest bardziej subtelnie (jak pojemność głębokiej gry I zdolność do nudy). Zastanawiając się nad swoim spotkaniem z dwoma szczególnie inteligentnymi Chimangos i ich ludzkimi towarzyszami, Meiburg się opowiada nauka o tym, jak komórki się stają rozważyć zaskakujące zrozumienie między nimi pomimo rozbieżnego rozwoju naszych dwóch rodzajów mózgów:

Gdy dorastałeś w macicy matki, przeciągając składniki odżywcze przez pępowinę, złożona kółka wyrosła z dolnej powierzchni przedniego ogrodu. Równoważna struktura Tiny, gładka żarówka zwana palium, wyrosła z górny jej powierzchnia, gdy powoli wchłaniała żółtka jaja o twardej skorupce. Ale chociaż struktury kory nowej i palli są wyraźne, ich funkcje są podobne: Geoff i Tina, podobnie jak Hudson i Polly, mogli się zrozumieć, ponieważ ich równoległe podróże doprowadziły ich do tego samego miejsca.

Ciekawe pytanie, nieodparte pytanie, jest to, dlaczego markery inteligencji, takie jak ciekawość i innowacje, mogą wyraźnie rozwijać się niezależnie w różnych liniach, ale nie rozwinęły się w każdej gałęzi drzewa życia – dlaczego Mayflies nie może rozwiązać labiryntów i ślimaków? Meiburg twierdzi, że uczenie się społeczne i plastyczność bycia, jaką sugeruje, mogą być kluczem:

Jednym z czynników, który wydaje się szczególnie ważny w ewolucji tego, co nazywamy inteligencją, jest siedlisko, w którym rozkład, rodzaj i dostępność żywności jest z natury nieobliczalny. Każde zwierzę, które znajduje się w tej sytuacji, nie może sobie pozwolić na poleganie na czystej rutynie lub zachowaniach na bazie; Musi być spostrzegawczy i wystarczająco ciekawy, aby znaleźć nowe źródła żywności, nawet jeśli nigdy ich nie widział.

[…]

W tym miejscu uczenie się społeczne jest szczególnie pomocne. Jeśli możesz uczyć się na przykładzie swoich rówieśników, możesz czerpać korzyści z ich sukcesów i niepowodzeń w swoim życiu, nie czekając na dobór naturalny, aby wykonać powolną pracę nad pulą genów. Ale śledzenie tak wielu szczegółów – poszczególnych osobowości i relacji innych członków twojej grupy społecznej, lokalizacji wielu różnych źródeł żywności i miejsc, które możesz mieć ukryte jedzenie do jedzenia później – wymagają większego, bardziej elastycznego mózgu. Jest to także życie, którego można się spodziewać, faworyzuj generalistów w stosunku do specjalistów. Rzeczywiście, prawie wszystkie zwierzęta, które uważamy za inteligentne-pawiany, wrony, szopy pracze, karakary, ludzie-są dużymi generalistami społecznymi, którzy rozwijają się w nieprzewidywalnych środowiskach.

To może być to, co czyni inteligentne stworzenie w najgłębszym sensie – uczącym się generalistą zdolnym do nauczania, zwierzęcia społecznego obdarzonego plastycznością behawioralną i „Zdolność negatywna” niezbędne do przyjęcia nieodłącznej niepewności tego krótkiego wcielenia.

Parować z historią Jak rozwinęło się natura sen – Kolejna technologia praktykowania możliwego – w mózgu ptaków i fascynującej nauce Jak sowy widzą z dźwiękiemzastanów się, jak Nowa nauka o inteligencji roślinnej kwestionuje nasze wyobrażenia o tym, co czyni umysł.